başımdan geçen bir anıyı paylaşmak istiyorum.

Afyon Yolculuğu

Dershane yıllarından kalma arkadaşlarımla yollarımız üniversiteyi kazandığımızda ayrıldı. Oysaki ayrılmadan önce günün tamamına yakını hep beraberdik. Erhan, Kurtuluş , Kılkuyruk ve ben.. onlar yemin etmiş tüm tercihlerini aynı yapmıştı. Ben ise mezun olduğum bölüm muhalefetinden dolayı zoraki başka tercihler yapmıştım. Zaman ilerledikçe öss sonuçları belli olmuş ve hepimiz artık bir yerlere yerleşmiştik. Ben hariç üç arkadaşım Afyonu kazanmıştı. Bu ayrılık aramızdaki münasebeti sonlandırmasa da ister istemez biraz paylaşımlarımız azalmıştı. Dostlukların zor kazanıldığı bilincinde olduğumuz için mümkün aralıklar görüşüyorduk. Derken yıllar geçmiş ve onar mezun olmuştu. Ve diplomalarını almaya gideceklerdi. Bir sohbetimiz esnasında Erhan ve Kılkuyruk zorla benim de gelmemi istemişlerdi. Ben de bu 3’lüyü kırmamış ve çok matrak geçecek yolcuğu düşünü kurmaya başlamıştım.

Yolculuğun planlaması aşamasından belliydi beni bir çok sürprizin beklediği… yolculu trenle yapılmasına karar verilmişti. Bu yolculuk yaklaşık 14 saat sürecekti. Derken trene bindik ve serüven başladı.. kompartımana bizden başka kısa süreli yolcularda bindi, indi ama biri çok farklıydı.

45 yaşlarında, gözlüklü, kirli sakal oldukça entelektüel bir görüntü çiziyordu.. koyu renk tonlarında giysisi, koltuk altında iki gazetesiyle kompartımana girdi ve ister istemez 4 ümüz kendimize çeki düzen verdik. Adam gırtlaktan konuşur bir tonla gündemden, siyasetten, tarihten vs söz etti. Biz de tabi o zamanlar pekte ilgili değildik bu tür konulara yani adam ne söylese doğru kabul edip kafa sallıyorduk. Adam daha fazla konuşmadı ve kapalı duran gazetesini açtı. Bunca gündemden bahseden adam ilginçti ki gazeteyi göz gezdirmeden bulmaca sayfasını açtı sessizce epey bir inceledi. Daha sonra gazeteyi kapattı ve diğer gazeteyi açtı. Tuhaf kısmı ikisi de aynı gazete ismini taşıyordu. Çıkarttığı basit bir kalemle tekrar bulmacaları açtı ve bulmacaları çözmeye başladı. Çok profesyonel , seri bir şekilde tıkır tıkır çözüyordu. Hayran olmamak imkansızdı. O anda dördümüz hayran bir şekilde onu inceliyorduk.. emin olun bir tane bile boş bırakmamıştı. Arada bize soruyor ama bizden cevap beklemeden kendi yazıyordu.. ve tren Konya civarında bir istasyonda durdu. Adam ben artık ineyim deyip bizlere hayırlı yolculuklar temennisinde bulundu. O anda adama seslendim ve “amca sen zaten inecekmişsin bari gazetenin birini bize verinde istifade edelim ,yolumuz uzun” dedim. Adam ise kısa bir tereddütten sonra gazeteyi bıraktı ve indi..

Tren 3 dk içerisinde hareket etti tekrar. Ben ise ayakları karşı koltuğa uzattım ve gazeteyi açtım. Gazetenin ilk sayfasına göz gezdirirken haberler yabancı gelmiyordu. 2. , 3. Sayfa derken spor haberlerine ulaştım ve o gün pazartesi olmasına rağmen “GÜNÜN MAÇLARI” haberi beni şok etti..

Günün maçları aslında DÜNKÜ maçlar dı…

Ah amca Ah.. bizi iyi yemişti. Gazete Düne aitti.