Hesapsızım,katıksızım..."Üşüyorum,kapama gözlerini"

Sevdiceğim,

Yağmur çiseliyordu,ıslanıyordu yüreğim.Çamur rengine boyanmıştı sana gelen tüm yollar,koşuyordum,tökezleniyordum.Yalvarıyordum "bırakın o benim sevdiğim,bırakın varayım sevdiğime"....ellerimi uzatıyordum,tükendiğini görüyordum,ellerimi boşluğa bırakıyordum. Tükenişini seyrediyordum,tükeniyordum...

Ve ben susuyordum.

Seviyordun,çırpınıyordun.Birkez değil,onlarca kez "seni seviyorum" diyordun.Ve ben yine susuyordum;"belki,belki sende söylersin" diye bekleyişini gördükçe bitiyordum.

Susma diyordun,"bana kız,bağır ama susma..."Ah be sevdiceğim bir bilseydin neden sustuğumu,bir bilseydin!Bana biçilen rol "sensiz de yaşarım" demeyi gerektirirken,ben çaresizce fıslıdıyordum kendi kendime "ölümdür ayrılığın " diye ...Önce bir yakarış oluyordu çaresizliğim,sonra önüne geçilmez gözyaşları..."Seni seviyorum,seni özlüyorum" diyordum,bunu sen duymuyordun.

Sana dair herşey yüreğimin en güzel yerinde...Diyarbakır'a ilk gelişin,surlarda güneşin batışını seyredişimiz...Saatlerce Kadıköy iskelesinde denizi içimize çekişimiz,balık ekmek yerken rüzgara kapılışımız...

Sen bana yemek yapmayı öğretecektin,bense sana Kürtçeyi...sen bana umut etmeyi öğretecektin bense sana Yaşar Kemal'in o sevmediğin tasvirlerini çözmeyi...

Sözüm vardı sana...İlk olan sen,son olacaktın.Sözüm vardı sana...

"Söz vermişti bana" demişsin..."ben unutmadım,vefasızım unuttu mu?" demişsin...

Unutmadım sevdiceğim,unutamadım.Ne seni ne de verdiğim sözleri...İlk sendin,beş yıl yüreğimin baştacı olan.Koyamadım yerine kimseyi,sözüm var koymayacağım!

Ve ben susuyordum...

Sen varken,sen tek başına bizim için çırpınırken,ben sustum..."Ben de seni seviyorum,ben de seni çok özlüyorum" demeyi çok isterken,belki de bu uğurda can vermeyi göze almışken ben yine sustum.

Şimdi bir ağıt ömrüm.Yanındayız diyor tüm sevdiklerim.Ağlıyorum,isyan ediyorum."Ara,onu sevdiğini söyle,lütfen yazık etme" diyorlar.Ama onlar sen tükenirken seyirci kalamayışımı anlamıyorlar.Anlamıyor senden başka kimse beni.Tufan oluvermişti tüm korkularım,anla demiştim beni...anlıyordun beni!

Ve ben susuyorum...

Kızıyorlar bana,ayrılığı sen seçtin diyorlar avaz avaz...Umrumda değil,hiçbirşey artık umrumda değil sevdiceğim.Artık ne yarınım var sensiz ne de seninle olan geçmiş...Güneş doğacak,sen olmayacaksın.Saatler on ikiyi vuracak,insanlar yorgunluğu konuşacak,sen olmayacaksın.Gece olucak,sadece kimsesizler ve avareler dolaşacak sokaklarda,sen olmayacaksın....

Kızıyorlar bana,"ah be gülüm,artık kendine gel" diyorlar...Senin ismini anıyorlar,o benim canım deyiveriyorum."Mutluluğu sen de hakkediyorsun" diyorlar,o mutlu olmadan bana mutluluk haram deiveriyorum...farkında değilim dediklerimin,yine susuyorum....

Dün gece ansızın uyandım.Üşüyordum,huzursuzdum....Aklıma sen gelivermiştin yine,uykularımı kaçıran günahlarımla...radyoya uzandım ki;senin sesin...en çok sevdiğim şiirini okuyordun,sen yoktun.Radyo spikeri adını veriyordu...ben ağlıyordum..."Neden Allah'ım,neden!"

Gözlerimi açtım,açık kalan radyoda anlamsız ritimler.Debeleniyordum,allak bulaktı benliğim..Saatte bakmak için uzandım ki,güneşin ilk ışığı kamaştırdı gözlerimi...perdeyi hemen çektim,kapattım gözlerimi...diledim tüm yüreğimle..."günaydın sevgilim" değişini...

Dışarı aydınlıktı,benim odam karanlık...Yağmur çiseliyordu,sana uzanıveriyordu düşlerim....seni seviyorum derken en çok sevdiğin mısraları yazıvermiş yüreğim...

" Seni, anlatabilmek seni.

İyi çocuklara, kahramanlara.

Seni anlatabilmek seni,

Namussuza, halden bilmeze,

***** yalana.

Ard- arda kaç zemheri,

Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.

Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...

Bir ben uyumadım,

Kaç leylim bahar,

Hasretinden prangalar eskittim.

Saçlarına kan gülleri takayım,

Bir o yana

Bir bu yana...

Seni bağırabilsem seni,

Dipsiz kuyulara,

Akan yıldıza,

Bir kibrit çöpüne varana,

Okyanusun en ıssız dalgasına

Düşmüş bir kibrit çöpüne.

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,

Yitirmiş öpücükleri,

Payı yok, apansız inen akşamlardan,

Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,

Seni anlatabilsem seni...

Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır

Üşüyorum, kapama gözlerini..."

Bizi izliyordu Arif Ustam...Diyarbakır surlarında kendisini haykırdığımız sonsuzlukta seni özlüyordum...bizi izliyordu Arif Ustam...

yokluğun,Cehennemin diğer adıdır,Üşüyorum,kapama gözlerini..."

Seni seviyorum sevdiceğim,beni affetme sevgilim...