Can'dan can alınıyordu...siz susuyordunuz!Tükeniyorsunuz...

“Bizi yakarak öldürdüler,bizi diri diri yaktılar”diyordu yanık bedeniyle yabancı olduğum kadın!

Diri diri yakılmışlardı…tecrite hayır derken,insan gibi yaşamak istiyoruz diye mücadale ederlerken;en temel hakları olan yaşama hakkı ellerinden fütursuzca alınmış,bizler de yaşananlara rağmen seyirci olmakta ki ustalıkla sadece “ah vah” demekle yetinmiştik!

Yaşama hakkı size neyi ifade ediyor?

Hiç önceliğinizde başkasının yaşamı oldu mu,hiç başkaları dediklerinizin canı yanarken,siz canı yananlardan olmayı becerebildiniz mi?

Hayır,hayır…beceremediniz,ne canı yananlardan olmayı nede önceliğinize başkalarını koymayı beceremediniz!

Ercan Polat,Fırat Tavuk,Murat Özdemir…ve niceleri!

20 Ekim’de başlatılan açlık grevi ,19 Kasım’da ölüm orucuna dönüşüyordu;siz farkındayken önemsememeye devam ettiniz.

19 Aralık 2000’de “hayata dönüş operasyonu” adı altında hayattan bedenler çalınıyordu;siz yine “bilindik siz” oldunuz;insan edasıyla dünya üzerinde ki yerinizi işgal etmeye devam ettiniz.

32 can…size neyi ifade ediyor?

Hiçbirşey değil mi…?

Darbelerde “yasaklı olanlar” işkencelerde öldürülürken,28 Şubat’ta korkular ölümlere ayar verirken,Maraş’ta katliamlar yapılırken,Güneydoğu da yaşamın adı fail iken….32 can size neyi ifade edebilir ki!

Anter bilinen faili ile vicdanınızı sorgularken,Dink yerde uzanmış cesediyle hala size yaşamın kutsallığını anlatamamışken…32 can size neyi ifade edebilir ki!

…

Biliyorum anlamı yok cümlelerin.Herkes “kimse “olmamak için direnirken,kime anlatabilirdim ki “sadece bir can(ın) nelere bedel olduğunu…

24 Mayıs 2009’da Tekirdağ 2 Nolu F tipi Cezaevinde 24 yaşında…adı Mustafa Demir…sadece bir can.

Size neyi ifade ediyor “göz göre göre gelen bir ölüm”,size neyi ifade ediyor…?

Sordukça soruyorum,sordukça boğuluyorum…,dönüyorum yasalara.

Avrupa İnsan Hakları’nın ikinci maddesi yaşama hakkı için; ” Herkesin yaşam hakkı yasanın koruması altındadır. Yasanın ölüm cezası ile cezalandırdığı bir suçtan dolayı hakkında mahkemece hükmedilen bu cezanın yerine getirilmesi dışında hiç kimse kasten öldürülemez.”diyor.

Biliyorum anlamı yok cümlelerin.İnsan olmanın anlamı yok,insan olamayanların yasası yok…biliyorum,biliyorum…!

Bildiklerimle insanlığımdan utanırken,yine bir can’ın ölüm çığlığındaki çırpınışlarıyla haykırıyorum…

GÜLER ZERE ÖLMEDEN “ÖLÜMÜN AHLAKINI SORGULAYALIM”…

Ve kulak veriyorum Zülfi Livaneli’ye…

"Güler Zere hapiste. Güler Zere ileri derecede kanser. Güler Zere tedavi için tahliye edilmiyor.

Güler Zere demir parmaklıklar ardında ölüyor. Ve devlet bunu seyrediyor.

***

Güler Zere’yi tanımıyorum.

Hangi suçlamayla içeride tutulduğunu bilmiyorum.

Politik bir dava mıdır bu, değil midir haberim yok.

Bildiğim tek şey, bir yurttaşımızın tedavi edilemediği için hapishanede can veriyor oluşu.

Üzülüyorum ve utanıyorum.

***

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nde hâkimlik yapmış olan sevgili dostum Rıza Türmen diyor ki:

“(...) Tedavi edildiği Çukurova Tıp Fakültesi, yaşamının ağır risk altında olduğunu, hastanenin mahkûm koğuşunun bile yaşam riski oluşturduğunu belirten bir rapor veriyor. Buna karşın İstanbul Adli Tıp Kurumu, infaza devam edilmesini uygun buluyor.”

Değerli hâkim, bu konuda devletin sorumlu olduğunu özenle vurguluyor.

Daha önce bu uygulamalardan dolayı mahkûm olan devletlerden örnekler veriyor.

***

1996’da ve 2000 yılında arkadaşlarımla birlikte cezaevlerine gittim ve orada gün ışığına kavuşamadan karanlık hücrelerde ölen insanlar gördüm.

Yemliha isimli bir gencin ölü bedeni o loş hücrede öylece yatıyordu.

O acı anılar ömrüm boyunca gözümün önünden gitmeyecek.

***

Bu acımasız çağ henüz bütün insanlık değerlerini öldürmediyse, devletin yetkili kişi ve kurumlarının Zere cinayetini engellemesi gerekir.

Güler Zere göz göre göre ölüyor.

Buna dur diyecek bir insaf sahibi yok mu?"