DOSTLUK

Bir gün bunalırsan ve sıkıntını palaşmak istersen beni ara...

İki elim kanda olsa gelirim, sıkıntını yok ederim.

Bir gün ağlayacak gibi olursan da beni ara...

Seni belki güldüremem ama,söz veriyorum seninle birlikte ağlaya bilirim.

Bir gün uzaklara kaçmak istersen beni aramaktan çekinme...

Seni belki durduramam ama, seninle birlikte koşa bilirim.

Bir gün yüksek bir yerden atlamaya kalkarsan da beni ara...

Seninle atlayamam ama, aşağıda bekler ,seni tutabilirim.

Bir gün her hangi bir konuda kararsız ,kalırsan ara beni...

Seni senden fazla düşünür sana fikirler verebilirim.

Bir gün kimseyi dinlememeye karar verirsen de beni ara...

Ağzımı açmayacağımı söylemediklerini bile dinleyeceğimi bil

Bir gün beni üzdüğünü düşünürsen de çekinme beni ara...

Göreceksin sana kıyamam,kızamam, üzemem seni.

Bir gün beni ararsan ve benden karşılık alamazsan..

Söz ver.O zaman sen ulaşmalısın bana.

Çünkü o an bir meleğe gereksinim duyduğunu bilmelisin

SENİ SEVİYORUM DOSTUM...

Bu şiiri Dostlar Haftasında bir arkadaşım vermişti.Okuduğum zaman çok etkilendim.Bir çok dostum olduğu sanar ken onların menfaat dostları olduğunu anladım.Bu gerçeyi kabullenmem beni çok yıprattı.Kedi kendime hep sordum , ben olsam böylemi davranırdım diye .Cevabım hep aynığdı asla.Gerçek dostlar acı ve tatlı günlerde senin yanında olanlardır.Menfaatleri için seni satanlar ,bir gün bir başkası da kendilerini satacaklarını hiç akıllarına getirmiyorlar mı acaba.Ben hayatım boyunca elimden geldiği kadar iyilik yapmaya çalıştım.Bazen kendime kızıyorum, ama elimde değil yardım etmeyi seviyorum.Ben yardım ettikçe onlar bana hayatın çilvelerini gösterdiler.Yaşam koşulları mı insanları bu hale yetiriyor ? Onların hiç suçları yok mu?Hayatın cilvesi mi değip geçmeliyiz.

Ya haksızlığa uğrayanlar, umutları yıkılanlar, verdiği sözü yerine yetiremiyenler bunun hesabını soramıyacak mı?Hayatın cilvesi mi deyip gececek. Bazen elin kolun bağlı oluyor.Benim de elim kolum bağlandı . Hiç bir şey yapamadım.Yapabilmek için gerçek dostlara ihtiyacım vardı.Okuldayken dost bildiklerim beni sırtımdan vurdu.Oğlumun ölümünden sonra emekliğe ayrıldım.Üç aydan sonra bir özel okulun açmış olduğu sınavına girdim.Oğlumun öldüğünü mülakatta söyledim.iki ay sonra kazandığım bilbirildi.Göreve başladım.Aldığım parayı Cerraf Paşa Tıp Fakültesin'de okuması için bir öğrenciye bağışlıyordum. Ben okuturken zorluklar yaşadığım için böyle bir karar aldım.Oğlumun bitiremediği bir okulda oğlum için yaptığım yardımdan dolayı kendimi biraz olsun mutlu hissetmeni sağlıyordu.Üç yıl çalıştıktan sonra okula yeni bir müdür atandı. Benim meslek hayatım kadar yaşa sahipti.İlk senesinde ikinci yüzünü göstermedi.Diğer sene piskopat,acımasız olduğunu anladım.Sözleşmeyi imzaladıktan sonra bana onaylatmadığını söyledi.Bunu söylediğin de yanımda iki arkadaşımda vardı.Tekrar yeni bir sözleşme yapacakmış .Ben de sözleşme yaptığımı yeni bir sözleşme yapmıyacağımı söyledim.Bir dilekçe yazarak sözleşmemi istedim.Vermek zorurdağdı.Okular açılmıştı .Benim girdiğim dersleri iptal edip beni kordünatör olarat atadı.Sınıf öğretmenlerine yardımcı olacağımı öğretmenler toplantısında söyledi.Bir kaç gün sonra da oğlumun öldüğü için öğretmenlik yaptırmayacagını söylediğin de beynimden vurulmuşa döndüm.Bir insanın böyle bir şeyi söylemesi,insanlığa sığar mı?Bunu söyleyen bir kişi öğretmen olabilir mi?Bu sözleri duyanlar sonra nasıl duymadık ayaklarına yatarlar.Mahkemeye vereceyim dediğim zaman niçin yanım da olmadılar.Hiç bir şey yapamadım .Onlar da onun kadar şuçlu değil mi?Bu gün bana yarın sana.Aynı kelimeyi bir daha söyleyince üç ay sonra istifa ettim.Dost bildiklerimin dost olmadığını anladım. Hayat insana çok şeyler öğretiyormuş.

İNSANLAR VEFASIZMIŞ

Kapılma sakın ümütlerine ,

Hayat çok acımasızdır ,

Güvenme sakın yarınlarına,

Yarınlar vefasızmış,

Bak geçen günlerine ,

Geçen günler vefasızmış,

Maskeler düştü yere,

İnsanlar vefasızmış,

Ararsınız bir gün beni,

Uzattığım dost elimi

İnanmayın söylenenlere,

Söyleyen vefasızdır.