gökyüzü kadar güzeldi gözleri... kahverengiydi ama bana hep gökyüzünü anımsatıyordu.hep sonsuz bir derinliği saklıyordu güzelliğinin arkasında.. bazen içim ürperse de, derin bir nefes alıp, bütün cesaretimi topladıktan sonra kendimi bırakıyordum bu sonsuzluğa. "kendimi hiç bu kadar huzurlu hissetmemiştim" diye geçiriyordum içimden. mutluydum, mutluydum ama ayrıydık. seviyordu beni, biliyordum. seviyordum onu. adımdan emin olduğum kadar emindim onu sevdiğimden... mutluydum ama ayrıydık... aslında ikimiz de memnun değildik bu durumdan.. o gitti gideli güneş eksik olmuyor penceremden. şikayet ettiğmden değil de, ikimiz de yağmuru çok severdik.aşkımız yağmurla beslenir ve büyürdü sanki... ikimiz de sonbaharı çok severdik. aşkımızı sonbaharda dökülen yaprakları izlemeye bernzetirdim hep "hüzünlü ve güzel......" o ise bu ayrılığa bir benzetme bulamazdı.. güçlü görünmeye çalışırdı.. onu güçlü görmek beni mutlu etse de bir yandan da çok korkutuyordu.. unutulmaktan korkuyordum... her şeyiyle benim en güzelimdi.. bir yazlıkta, gecenin serinliğinde, tüm ışıkları söndürüp, bahçedeki yemyeşil çimlerin üzerinde duran şezlonga uzanıp yıldızları izlemek ve denizin o eşsiz kokusunu içine çekmek gibi huzur vericiydi onu sevmek.. kendimi onda buluyordum.. yeniden doğuşumdu o... ona sıklıkla "çocukluk aşkım da, yaz aşkım da, gençlik aşkımda sen olmuşsun. ben aslında hep seni sevmişim."derdim. gülümserdi... onunlayken keşfediyordum hayatı,aşkı.. ayrıydık. "seni seviyorum"dedikçe ben, o hep susardı.. seviyordu beni, biliyordum.. aşkı,"ona sarıldığım zaman nefes alışlarını, kalbinin atışını hissetmek ve bunun verdiği huzuru vücudumun her yerinde yaşamak ya da telefonda o muhteşem sesini duyunca, bütün kötü şeylere rağmen yüzümün gülümsemesi ya da uyumadan önce geçireceğimiz güzel günleri düşünmek-en azından öyle olacağını umut ederek, yüzümdeki küçük tebessümle uykuya dalmak veya hiç gelmeyeceğini düşünüp, onu sonsuza dek bekleyeceğime ve seveceğime dair yeminler ederek ağlamak"olarak tanımlayabilirim.. ama hiçbir kelime yeterli değil onu anlatmaya. o, aşkın ta kendisiydi... ve gözleri, gökyüzü kadar güzeldi...