çırılçıplaktı bedenim...
Gönderen: deniz_kizi
· 1.397 görüntü
Fırtınalar vardı beynimde, öylesine güçlüydü ki; içimdeki tüm ağaçların yaprakları dökülmüştü dalından. Yüreğim bir tek cümle arasında sıkışmıştı. Aklım kelimeler arasında bütünlük kurma çabasındasındayken, yüreğimdeki fırtına git gide şiddetini artırmaktaydı. Çırılçıplak kalmıştı sanki tüm bedenim, öylesine soğuktu ki, belki içimde bir yerlere kar yağmaya başlamıştı. Ve sonrasında fırtına dinmemiş ayaz vurmuştu bedenime.
Sadece bir cümle beni böylesine nasıl da etkilemişti? Beynimdeki nedenler git gide büyüyordu. Tüm duygularım birbirine karışmıştı; sanırım yerini büyük bir öfkeye bırakıyordu; adete bir çığ gibi büyüyen bir öfkeye. Fırtınalardan kurtaracaktın hani beni? Nasıl yapabildin, bu kadar basit miydi? Nasıl büyümesin ki içimdeki öfke, nasıl dinerdi bu fırtına? Hangi zaman yetebilirdi ki ? Tüm yapraklarım döküldü; sanki gücüm kalmadı artık.
Herşeyin bir sebebi vardır elbette; ama içimdeki sorulara yanıtlar bulabilecek sebepler gösteremedin bana? Güneşe izin vermiyordu bulutlar, parçalı bulutlu değildi yüreğim... Sis çökmüştü herşey paramparça olmuş dağılmıştı adete.
Başını alıp çekip gitti içimdeki çocuk dayanamadı fırtınalara...
Neden sessizsin içimde asılı olan yalnızlık gibi,
Islatmaz mı yüreğinin duvarlarını içimdeki dalgalar...
oysa gökyüzü kadar maviyeboyamak istemişti seni,
Uçurtma uçuran çocukların sevinç nidalarında bulmak istemiştim seni,
İçteğim su, yediğim ekmek ve ağzımı tatlandıran şeker olmanı beklemiştim,
Meğer en zor olanı beklemişim ve istemişim...
Önerilen Yorumlar
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Hesabınız varsa, hesabınızla gönderi paylaşmak için ŞİMDİ OTURUM AÇIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.