hep korkarım...
Aynı dili konuşuyoruz bizi çevreleyen kişilerle.Ama bazen anlatamayız kendimizi, dış çevremizi oluşturan kişilere.İfade edemeyiz içimizdekileri.Biz siyahı anlatırız; ama karşımızdaki gri anlar, hatta öyle bir an gelir ki beyaz der bizim anlattığımız siyaha.Aynı dili konuşmak yetmeyebilir bazen. Yanlış anlaşılmalar bizi ve karşımızdakileri üzer, biz farkına varamadan.
Hep korkarım yanlış anlaşılmaktan.Neden, derim ? Ben öyle düsünmemiştim ki oysdaki. Kelimeler mi yanlış ifade etmişti yoksa? Bugün korktuğum şey başıma geldi.Sevdiğim, saygı duyduğum birisi, beni yanlış anlamıştı.Belki ben yanlış anlatmıştım kendimi.Yanlış anladıgını düsünmemişti başlangıçta beni, bunu o kadar serr dile getirmişti ki ... Belki de en çok kırıldığım buydu? Tepkisi ben şok etkisi yarattı. ben mi yanlış anlattım, o mu yanlış anladı bilmiyorum.Ama kırılmıştım.Belki de sevdiğim için kırıldım,belki değer vermesem beni bu kadar kırmazdı bu sert tepkisi.
Böyle düşünmeni, böyle hissetmeni istemezdim gerçekten. Dedim ya hep korkarım beni, karşımdakinin beni yanlış anlamasından...
Önerilen Yorumlar
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Hesabınız varsa, hesabınızla gönderi paylaşmak için şimdi oturum açın.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.