Araf...
Hayatı Araf'ta yaşayan tek kişi benim herhalde,ince bir çizgi üzerinde duruyorum,bir yanım cehennem bir yanım cennet...
İkisi arasında kalakalmışım öylece..
Meramımı kimseye anlatamıyorum,yada anlayamıyor kimse bende ki bu nadir ruh halini..
Önümde akıp giden yaşamlara bakıyorum herkesin idealleri amaçları var benim yok,ne gelecekle ilgili planlarım var nede hayallerim..hepsini tükettim.Biraz erken ama hepsi tükendi,şimdi Araf'tayım öylece duruyorum orda..
Boş gözlerle seyrediyorum hayatı kendi penceremden,ucuz endişelerin peşindeki insanlara acıyarak bakıyorum.Geleceği için çırpınıp duranlara ise buruk bir tebessüm gönderiyorum..
Hayatı benim kadar erken tüketen biri daha yoktur herhalde,tıpkı sevgilerimi tükettiğim gibi...
Birazda bilerek yapıyorum bunu,bu kendime acı çektirme huyum sonunda bana kötü bir akıbet hazırladı işte..İşte böyle Araf'ta kalakaldım..
Her sabah aynı şekilde yataktan kalkıyorum,ve hiç bozmadan aynı şeyleri yaparak günü bitiriyorum (Pavlov'un köpeği gibiyim).O kadar uzun zamandır aynı suyun içerisindeyim ki ne sıcaklığını nede soğukluğunu hissedebiliyorum kıpırdarsam ne olduğunu anlayacağım ama kıpırdamak istemiyorum..Anne karnında cenin misali gün tüketiyorum sadece..
Uzattığım elim istediğim kimseler tarafından tutulmadı,belkide bu yüzden bu kendi içime dönüşü seçtim,çünkü başka insanların elimi tutmasını istemedim..
Aslında kimseyi suçlamak istemiyorum sorun bende biliyorum,tüm suçu kabul ediyorum..bu benim tercihim ben hayatı Araf'ta yaşamayı tercih ettim..
Şimdi ne kimseden gelecek bir habere sevinebilirim nede kendimi mutlu etmeye çalışabilirim,herşeyi boş verdim bıraktım kendi akışına hayatımı,beni nereye götürürse götürsün bunun için hiç bir çaba sarf etmeyeceğim öylece bekliyorum,amaçsız,umarsız ne gelirse gelsin razıyım ister şer ister hayr ben burdayım Araf'ta
2 Yorum
Önerilen Yorumlar