Gel seninle koşmaca oynayalım gülüm;

Beni tutma, koşturayım dört nala kızıl atımı.

Bu akşam ağır bir kitap kadar dolu ve sessizim

Bırak beni, bırak da ağlayayım.

Ben koşmacayı doğduğumda örgendim.

Bir de ağlamayı,

Köy ise bayram etmeyi öğrendi, ben doğduğumda.

Yol kenarında bir ot oldum,

Neşe verdim gelen-geçen bahara - yaza,

Yaylada çam olamasamda karaağaç oldum,

Güneş olamasamda yıldız oldum gecelere, sise - dumana

Örste çekiç yesem de nal olmadım,

Keskin bıçak olmak varken ite, ete, halden bilmez namussuza

Ruhum ise asla pes etmedi,

Ya yol buldum, ya da yol açtım arkamı kocaman kalabalığa dönerek kocaman gözlerin kadar kocamanlardı.

Mumun - mumu tutuşturması gibi, sayemizde avuç içi insanlık, kalabalıklaştı.

Sonra annem beni bırakıp gitti ,

Patika yolda, 38 numara kara lastik izi çamura saplayarak

Ben yine kocaman gözlerini buldum lapaza yaprağında.

Kapattım annemin yokluk izini yumuşak ve usulca.

Özlem yağmurlarında yaprağı kaldırıp,

O kutsal ayak iziyle sohbet ederdim,[/sup][[/color]