Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet.

Yüreğini elime koyduğunda anladım...

''Sana ihtiyacım var, gel!'' diyebilmekmiş güçlü olmak.

Sana ''git'' dediğimde anladım...

Biri sana ''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş sevmek.

"Git" dediklerinde, gittiğimde anladım...

Sana sevgim şımarık bir çocukmuş, her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,

Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım...

Özür dilemek değil, ''affet beni'' diye haykırmak istemekmiş pişman olmak.

Gerçekten pişman olduğumda anladım...

Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş.

Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış.

Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım...

Ölürcesine isteyen, beklemez, sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi.

Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım...

Sevgi emekmiş.

Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş...

CAN YÜCEL