sanırım büyüdük

dün gece arkadaşlarımdan birinin nişanlandığını öğrendim....o kadar çok sevindim ki...birbirini seven iki insanın birlikte bi yaşam için ilk adımı atmalarına

sonra çocukluk arkadaşımında eylülde nişanlanacağı aklıma geldi.seneye bu zamanlar evli olcak...bi yanım çok murlu onların adına...bi yanımsa bilmiyorum nedenini bi hüzün kaplıyor içimi.

düşünüyorum da bundan senler önce birlikte ip atlardık,salıncağa binerdik,gece birbirimizde kalmak için türlü bahaneler yaratırdık,derslerde kopya çekerdik,okuldan kaçardık...

birlikte neler yapmadık ki?

ilk yemek yaptığımız günü hatırlıyorumda.mutfak batmış,yemekte yanmıştı sonra annem gelmeden evi nasıl toplıycağımızı şaşırmıştık

ya okuldan ilk kez kaçtığımız güne ne demeli?güya okuldan kaçmıştıkta geziyorduk sahilde,birde ne görelim annelerimiz alışverişe çıkmışlar bide bizi yakaladılar

okul yıllarımızda kaç sene aynı sırayı paylaştık.birlikte güldük,birlikte ağladık,eğlendik...gülerek hatırlayacağımız anılarımız oldu

şimdi ne kopya çekebiliriz ne de okuldan kaçabiliriz

yaptığımız çocukluk yaramazlıklarını yapamayız

bunları bilmek hüzünlendiriyor beni

annelerimizin dediği gibi kocaman kızlar olduk artık

sanırım biz büyüdük...hemde sen evlenecek kadar

ben daha o kadar büyümedim

canım arkadaşlarımın bir ömür boyu mutlu olmaları dileğiyle

onları çok seviyorum....

vee

darısı başıma diyorum

ARKADAŞ

Bir kıvılcım düşer önce büyür yavaş yavaş

Bir bakarsın volkan olmuş yanmışsın arkadaş

Dolduramaz boşluğunu ne ana ne kardaş

Bu en güzel bu en sıcak duygudur arkadaş

Ortak olmak her sevince her derde kedere

Ve yürümek ömür boyu beraberce el ele

Olmasın o ta içten gülen gözlerde yaş

Yollarımız ayrılsa bile seninle arkadaş

Olmayacak o ta içten gülen gözlerde yaş

Birgün gelip ayrılsak bile seninle arkadaş