neden diye çok düşündüm...neden insan sevdiğini söyleyemez...üstelik hiç haketmeyen sevgi arsızlarına binlerce kez söylemişken,gerçekten hakedene söylenmez altın yaldızlı sözler...hemde tek istediği bir yudum sevgi olmasına rağmen...o gümüş tepside sunulan aşk neden hep sıkışır iki dudağın arasında?bunca mı zordur sevdiğini mutlu etmek?onun dudaklarının kenarındaki ince kıvrımsa hayatın anlamı,bahar onun güldüğü an başlıyorsa eğer nedir gözlerinde sonbaharın nemini görmekte ki arzu?aşk bu değil miydi?mutlu etmek?kendini ve karşındaki nazlı periyi?ben mi aşkı karıştırmaya başladım acaba?yanlıs mı biliyorum bu isi?karşılıklı değer vermekse,sevdanın tek karşılığı olan sevgilinin gözünde gördüğün tek saniyelik ışıksa nefreti bu kadar kolay söylerken neden sevdayı saklar insan?en güzel saklancak yer onun kalbinin gizli odaları değilmidir?söylemek lazım.ona sevdiğini söylemek lazım...en çok hakedene...