Bir Mezar Taşı Var Başucunda

Doğuştan kalbi delikti Yıldız’ın

Annesinin gözleri önünde günde güne eriyordu

Ana yüreği kaldıramıyordu bunu

İyileşmesi için dua ediyordu Rabbine

Bir umut ışığı doğmuştu ameliyat olacaktı

İyileşip annesinin kollarına koşacaktı

Daha bir umutlu olacaktı yarınlar

Annesi okuyacağı okulları bile şimdiden düşünmüştü

İyi bir gelecek annesine yakışan bir kız olacaktı Yıldız

Olmadı.. Olamadı..

Hayallerin, düşlerin, umutların üstünü kara toprak kapattı

Yıldız ameliyattan çıkıp koşamadı annesine

Bir candan bir can gitmişti.

Bembeyaz gelinlikle görecekken kızını

Kefenle teslim ettiler annenin ellerine

Oysa sabah öperek dualarla yollamıştı gözünün bebeğini

Hastalığından dolayı hiç konuşamamıştı Yıldız

Annesi gözlerine bakarak anlıyordu ne istediğini

Ameliyata girerken o küçücük dudaklarının arasından Anne kelimesi çıkmıştı

Hüzünle mutluluk o an birbirine karışmıştı

İlk kez konuşmuştu ve Annesi son kez duymuştu.

Dört yaşındaydı Yıldız annesinin mavişi yaşama sebebiydi

Ecel gence yaşlıya bakmaz…

Azrail giren evde duman tütmez, aş pişmez

Ölümün sessizliği dolar eve

Selası veriliyor Yıldız’ın son yolculuğunu haber veriyor hoca

Tanıyan tanımayan camiye akın ediyor yalnız bırakmıyorlar

Yıldız’ı bu son yolculuğunda

Küçücük bir beden yatıyor musalla taşında

Annesinin sıcacık kollarından ayrılan Yıldız

Anne şefkatiyle Yıldız’ı kara toprak kucaklıyor

Annesi beklerdi her gece Yıldız’ı başucunda

Annesinin yerine

Bir mezar taşı var şimdi Yıldız’ın başucunda

'Küçücük bir beden var bu toprağın altında. O benim kızım.'.

Dilek Kadıoğlu

YILDIZ KADIOĞLU

D:23/05/1996 Ö: 22/06/2000