Dön

Arkanı dönme yüzünü dön bana

Aştan, ekmekten, sudan ziyade

Muhtacım sana

Beni bu dünyaya

Niçin saldığının farkındayım.

Önce

Bezm-i elest'te yüzleştin ruhumla

Sonrası mühürlü bir damla

Toprak, su, ritim ve nur

Baştan sona evrensel bir mâcera

Hâlime güldüğünün farkındayım.

İrinli

Bir çıban gibi sürdürürken varlığımı

İçimde senin aşk tohumun yeşerdi

Çimdikleyip deştin çıbanımı

Anladım noksan yanımı

Yüreğimin sağaldığının farkındayım.

Yakam

Her zaman senin elinde

Çimdikle, çimdikle, daha çimdikle

Sana mezmurlarımı okuyayım içtenlikle

Bırakma yakamı ey sevgili

Karanlık sislerin, bulutların

Dağıldığının farkındayım.

Temiz

Tertemiz bir kaynaktan içiyorum şimdi

Has güzelliklere adadım gözlerimi

Gönlüm helâl çiçeklerden balözü toplar

Kanatlarım olmuş sevgi

Kefenim sırtımdaymış.

Yanımda taşıyormuşum tabutumu

Kırmışım nefs denen putumu

Bu bir kusur mu

Ölümün peşimden geldiğinin farkındayım.

Olsun

Takdirî ilâhî neyse o olsun

Alıştık ateşe, yağmura, kara

Büyük depremlere, acılara

Düşlerin parça parça

Öldüğünün farkındayım.

Ey sevgili

Gücümle orantılı olmayan yükü

Yüklersen omuzlarıma, taşıyamam

Kalbi dirilten aşkı ise

Hiç eksik etme benden

Hürriyetsiz yaşarım da

Aşksız yaşıyamam

Aklımdan geçenleri teşhirden çok korkarım

Kendim için saklanmam

Ama senin ey sevgili,

Her şeyi bildiğinin farkındayım.

Bahattin KARAKOÇ