KİRAZ BAHÇESİ-Takahama Kyoshi

Şafak sökerken,

 

Kiraz çiçeklerine

 

Vurup geçer yağmurun sesi.

 

 

 

Çisil çisil yağan

 

Hoş yağmurda

 

Kiraz çiçekleri sarhoş.

 

 

 

Kiraz çiçeklerinde kaybolup

 

Çam ağacında ortaya çıkıverir

 

Yağmurun ipi.

 

 

 

Ezip geçmek

 

Zordur ya,

 

Dökülmüş kiraz çiçeklerini.

 

 

 

Bir yolcunun

 

Kiraz çiçeklerini döken rüzgarında,

 

Dönüp baktım arkama.

 

 

 

Ne büyük bir suç,

 

Kiraz çiçekleriyle kendinden geçmiyor,

 

Kyoto’nun bayanları.

 

 

 

Hem tapınak,

 

Hem dağ geçidi,

 

Çiçek bulutlarının üstünde şimdi.

 

 

 

Kiraz çiçekleriyle sarılmış etrafı,

 

Şamisen çalan

 

Kör bir bayan.

 

Kiraz çiçeklerinin aydınlığında,

 

Konuşan bir papağan,

 

Kızıl köprünün tahtasında.

 

 

 

Göze çarpan,

 

Beyaz bir kiraz çiçeği,

 

Sake’nin sarhoşluğu.

 

 

 

Bugünün kiraz çiçeklerine,

 

Dolunay takılı sanki.

 

 

 

Bir yaprağı

 

Eğleniyor uzakta,

 

Dökülen kiraz çiçeğinin.

 

 

 

Anıların ırmağından geçerken,

 

Yine kiraz çiçeği yağmuru.

 

 

 

Dökülen kiraz çiçeklerini,

 

Durdurmanın bir anlamı

 

Yok ki.

 

 

 

Kiraz çiçeği ağacının tepesinde,

 

Bir görünüp bir kaybolan

 

Hangi kuş ki?

 

 

 

Kiraz çiçeği bulutu,

 

Uzaktaki bir tapınağı

 

Selamladım.

 

 

 

Akşam kirazı,

 

Bir işi var,

 

Bu küçük kağıt fenerin.

 

 

 

Bu denizin dibinde,

 

Bir inci

 

Açıyor kiraz çiçeği.

 

 

 

Dağ kirazı,

 

Anılarım var

 

Eski bir dosta rastlamış gibi.

 

 

 

Beyaz bulutların,

 

Geçip gittiği bir zirvede

 

Kiraz çiçekleri.

 

 

 

Gittiğim ufuğun,

 

Güneş batışında

 

Bir dağ kirazı.

 

 

 

Dağ kirazı işte,

 

Çıtır çıtır yanar

 

Sobam.

 

 

 

Dağın eteklerinde

 

Bir kiraz çiçeği,

 

Yabani otların içinde.

 

 

 

Akşam çökünce,

 

Işıklandırdım

 

Evimin kirazlarını.

 

 

 

Çam varsa,

 

Kiraz çiçeği bulutu da var.

 

İşte memleketim.

 

 

 

Kiraz çiçeği işte,

 

Kolumun üstüne

 

Telaşla dökülen de.