Yüreğime Katık Ettim Yüreğini - Kelam Bitti Aşkın Bildim Gereğini

 

bilcümle acılar uğrağımdır

yaban değilim arkadan okunan dualara

ne zaman bir adım atsam

ne zaman saçlarına dokunsam mutluluğun

şarkılardan bir kırbaç iner yüreğime

hücre cezaları bulur gözlerimi

 

hüzün esrik bir tebessümdür dudaklarımda

her yağmur bir intikam, yüreğime

yağmuru tanımayacak kadar

galesiz değildi haykırışlar

vuslat, her dem biraz daha ufuk

her dem biraz daha ölüm gökkuşağı

esrarlı bir sima ile çekilen sigara

şiirin ayrılık yüzü, ıssızlığımdır

ışıksızım, yansızım, yalnızım

hayalin dahi yasak, yalnızım

gözlerim velfecr

 

bağrıma bastığım mavzerim

puslu bir bahar sabahıdır

önce güneş sonra yağmur

namlusu olmayan eyvahıdır

gurbetin

 

öfkem kanımda, açım, sigarasızım

günler devrilmiyor zaman isyandır

matem çeteliyor yüreğim

yüreğim bir kaçak, bir muharibin anılarıdır yüreğim

hırıltıları kesiliyor feryadın, gece aç it

yürüyorum marşlarım dilimde

yürüyorum denizin sığ suları uçurum

yürüyorum yalnız gurbettir yürünülmeyen

yürüyorum acının ne olduğunu bile bile

yürüyorum acının olduğu yere

 

kesip atmak mümkün mü sakallarım

eskileşen bir emanettir aynalarda

ben değilim belki yüreğimdir kurşunlanan

ben değilim bahara karşı gelen, susan

 

saat yâr zamandır, sükutlar suzinâk

yağmur sesi içimde gözlerinin ayrılık hediyesi

haksızlık etmedim aşka, ölümüneydi sevmem

nef’i olduysam bazen siham-ı kaza’dır dünya

 

dünya, ellerini tuttuğum arafat

âfet-i candır yüreğim ahd-i atik’ten beri

kaldır ve oku yorgun kelimelerimi

yükselen dumanlar ellerimle yaktığım gemilerdir

oku ve dumandan ağıtlar yak saçlarıma

 

seni sevdim diye sürgündeyim müebbed suçum

çocuklara anlatılan masalım korkudur

bunu hak etmemiştim oysa

ben, yağmur ve karda sokakları bekler

kimsesizliğini alırdım çocukların rüyalarında

kırların kokusu benden sorulurdu

patlayan bisiklet tekerleri çalınan meyveler

defne yaprağını ben bulmadım suçum değil mevsimler

ne söyledimse dinç görünmektir geçen zamana

ne söyledimse denize sarılmaklığımdandır

seni bildim diye ıpıssızım

 

hasret

gözlerimin şavkında susuz goncagül

ellerimde büyüyen başaklardır, bakışlar

saçlarıyla eyleştiğim gökyüzü hor bakar bana

hor bakar pusatsız karşısına dikildiğim gece

sevdim diye öfke kusar arz-ı kadim

naçarım, ince derdlerle yanar bağrım

ne dinçliğim kalmıştır tufandan beri

ne dikili ağacım kenan ilinde

 

tedirgin bir heyecanım sesinde

titremiyor, susmuyor belki rüzgar

hani bahara kıyam durunca gül ağacı

hani tuzunu sürersin ya dudaklarına denizin

hani görmüştüm ya yağmurunu gözlerinin

artık heyecanım, aşkın peşinde

 

ne dedimse övünçtür insanlara

günahsa vebali benim

günahsa sevdanın bu boyutu

alçaklığını haykırmak suçsa ayrılığın alnına

özgür değilse yürüyüşüm bir bulut kadar

sırtımı dönüyorum kurşunla hayat

elinde ölümüm, yüreğim elinde

 

yüreğime katık ettim yüreğini

kelam bitti aşkın bildim gereğini...

 

 

Kâni Çınar