Nerden aklıma geldi bilmiyorum.ben çocukken sokaklarda ayıcılar kol gezerdi.oldukçada sık ziyaretlerde bulunurlardı bunlar. herkes için rütin bişeydi.bilseydim o küçücük boyumda bunları bir daha hiçmi hiç göremiyeceğimi daha iyi bakar ve malzeme toplardım.gözümden geçenler ve aklımda kalanlar ayıcıların rengini tozdan topraktan atalı bir hayli olmuş ha düştü düşecek pantolonları ))üstünde ise yine kimbilir ne zaman nerden bulunmuş yelekleri.elinde kalın bir sopa ve def diğer elinde de bir ucu ayının burnuna geçirilmiş halkanın zinciri.bu adamlar taze taze bacaya sokulmuş gibi kapkara bir surata sahiptiler aynı zamanda.ama onlardaki hakimiyet ve sahiplik duygusunu her davranışlarında görmek mümkündü.öyle ya koskoca ayıyı eline tutuşturup her baba yiğit gezdirebilirmiydi.fino köpeği misali.otur deyince oturan kalk deyince kalkan herkesin korktuğu bir hayvana söz geçirip birde üstüne üstlük sözünü yerine getirmediğinde hööt diye sopalamaya başlayınca o adam daha bir devleşirdi herkesin gözünde.karşıdan ayıcı görünce eve gelir anne ayıcı geliyor diye müjdeler ve amn yanına fazla sokulma tembihini aldıktan sonra yaklaşmasını beklerdim. gelene kadar etrafında seyirce kafilesi oluşmuş adam önde çocuklar arkada ayıya laf ata ata haçlı seferine çıkar gibi sokağı doldurmuş olurlardı.hani tek düze ritim çaldığında ayımı oynatıyorsun diye bir söz vardır ya tam o fasıl başlar.nay nini nay )diye.ayı o ağır cüssesini hoplatmaya.ön ayaklarını kaldırıp iki döndüktün sonra beline bir sopa darbesi alır ve hamamda kadınlar nasıl bayılır kocaoğlan diye ayıcının sesini duyduğunda langırt diye yere yığılıverir dört eli dört yere vererek bir sağa bir sola dönerdi.)herkesten bu gösterisinin sonunda büyük alkış alırdı.bu ayıların bir özelliğide tedavi edici olmalarıydı.nasılmı beli ağrıyan sırt ağrıyan varsa çiğnetelim abii diye ayıcı seslenir.seyircilerden mutlaka bir erkek ki tartışmasız erkek )))ayının altına yüzüstü yatar ayıda kemiklerin kırılma safhasına gelene kadar adamı çiğnik çiğnik çiğner adam ohhhh anam diye bağırırdı.sonra ayının ayılığı tutar ne sebeten olduğunu anlamazdım birden sağa sola seslenmeye başlar hatta birkaç adım atarak seyircilere korku salardı.hele bir keresinde boz renkli posta sahip ayı gücüne ne gittiyse sahibine kafa tutmaya başladı.dediğini yapmayı bırak adamın sopayla vurmasına karşık verip el kaldırdı)))ve seyircilerin üstüne doğru hızlı hareketlerle kaderine isyan edercesine kaçmak istedi.adam o anda gerçekten holiwood yıldızlarının aksiyonlarını aratmayacak şekilde ayıyı dizginlemeye başardı.ben bunlara biraz uzaktan tanık olurdum hep.çünkü ayıların bu gösteriyi ağır işkenceler yapılarak mangalda yürütüp can acısıyla hoplamayı zıplamayı öğrendiğini anlatmıştı ablam.bu başkaları için eğlenceli olan gösteri benim için o sıkı komanda eğitimlerinin yapıldığı anı aklıma getirir ayının her hoplayışında altında kızgın mangal kömürünün olduğunu görür gibi olurdum.ve ayının yerine hamamda kadınlar nasıl bayılır numarasını aycının yapmasını öfkeyle isterdim.hele o gösteri bittiğinde şapkanın çıkıp bahşiş toplama seremonisi var ya bir türlü bitmezdi.daire şeklindeki seyircileri hacda şeytan taşlama faslı gibi habire turlar dururdu.ve şapkanın dolduğuna kanaat getirdiği anda nayni nay ni naynini naynay çalarak başka bir sokağa ekmek kapısı zavallı kocaoğlanla yol alırdı.