Sustum!

Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!

Kendimle konuşuyorum şimdi yalnız...

Yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime, kimse duymuyor...

Sustum!

Bin ah sürüp dudaklarıma, ne kadar susulacaksa o kadar sustum!

Sustu benimle deniz... Sustu deli dalgalar... Sustu martılar...

Umutlarımı sarıp rüzgarlara, uzaklara savuruyorum her gece....

Yıldız yapıp serpiyorum gökyüzüne, kimse görmüyor...

Sustum!

Tam acılarımı haykıracaktım ki, sustum...

Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!

Bir çığlık kanıyor demedim en derininde yüreğimin...

İçimdeki volkanları boğarak sustum!

Açmadım kimselere yüreğimi ...

Hançeri sadece kendime sapladım, sapladım ve sustum!

Hüznü yüzümde, acıları gözlerimde topladım sustum!

Sustum!

Sustu dudağımdaki şarkı, gözlerimdeki şiir...

Yaraları yalayan rüzgar, sokaklarında kahrolduğum şehir...

Gözlerim konuşuyor yalnız...

Saçı ağarmış hayaller nemli kirpiklerle bulutlandığında...

Gözlerim gökte şimşek olup çakıyorum, kimse görmüyor!

Sustum!

Tuz basıp yaralarıma, ne kadar susulacaksa o kadar sustum!

İçinde volkanlar taşıyan bir derviş gibi...

Yaslanıp yalnızlığın duvarına, gül döküp kalabalıklara her gece ...

Kimsesiz geziyorum gönül ülkemi, kimse bilmiyor...

Sustum!

Tam sevdiğimi haykıracaktım ki, sustum...

Sustu benimle gök, sustu dağ, sustu toprak

Acılar konuşuyor şimdi yalnız...

Yaralı gönlümün sızıları konuşuyor...

Tutup öldürüyorum içimdeki sevdaları bir bir ...

Atıyorum uçurumlardan, kimse görmüyor!

Ne zaman dudaklarından öpmeye kalksam hayatı...

Saçlarını koklasam rüzgarların...

İçimde incecik bir sevgi ürperiyor...

Sarı hüzünler dökülüyor gönül bahçeme...

Gelmiyor beklediğim bahar, yaralar merhem tutmuyor...

Gözyaşı olup dökülüyorum kaldırımlara...

Kimse silmiyor... Yağmur dinmiyor... Sevdiğim bilmiyor...

Sustum!

Sustu benimle sarı sabır, Sustu hasret, sustu zaman...

Yalnız gözlerimle dokunuyorum hayata, kimse duymuyor!

Sustum!

İçimde dalgalar kabardıkça volkanlar gibi sustum!

Sustu dudağımdaki şiir, gözlerimdeki nehir, gönlümdeki yara...

Bulutlar haykırdı isyanımı, şimşekler haykırdı...

Sadece ben duydum, sadece ben!

Ey beşiğini sallayıp boğduğum hayat...

Ey kucağımda büyütüp öldürdüğüm sevgi...

Yaralar merhem tutmuyor, geceler avutmuyor...

Ben sustum, acılarım konuşuyor yalnız...

Yaralı gönlümün sızıları konuşuyor...

Ben sustum!

Susmuyor yüreğimi kavuran kasırga ,pencereme vuran yağmur damlaları

Susmuyor dışarda inleyen rüzgar

Yıldızlar küs... Ay üzgün...

Yağmur dinmiyor...

İçimde binlerce şiir kanıyor her gece...

Kimse bilmiyor... Kimse duymuyor...

Sustum!

sustu benimle sarı sabır, sustu hasret, sustu hayat, sustu zaman...

Acılar konuşuyor yalnız... Acılarım konuşuyor...

Kimse duymuyor...

duymuyor...

duymu...

duy...

Nuri CAN