İçim acıyor..Sebep nedir bilinmez ama yüreğim içten içe kanıyor..Ruhum daralıyor...Hava kapalı belki de ondandır bu üzerimdeki belirsiz kasvet...Bakıyorumda hayatımda ne kadar çok belirsizlik var meğerse...İnsanoğlu hep bir belirsizlik içerisinde değilmidir zaten...Bana has bir özellik olmasa gerek...Ya da ben çok karamsar olduğum içindir bu belirsizliklerin nedeni..Ya da neden bulamadığım içindir...Sabah sabah bu kaçıncı kahvem ve sigaram...Gerçi artık benimle bütünleştiler,benden öte ben oldular,yoldaş oldular...Her nefeste içim biraz daha daralıyor..Dumanına daldığım sigara gözlerimi nemlendiriyor...Yok yok bunlar sadece bahane...Ben aslında ağlamak istiyorum..Peki neden gizliyorum göz yaşlarımı duman ardına...Aslında sebebi ziyaretim gözlerindi..Bak konu nerden nereye geldi ...Susmandan korkuyorum demiştim her zaman...Şuan korkmalımıyım sence ? Radyoda hüzünlü bir şarkı...'' Elbet Bir Gün Buluşacağız..Bu Böyle Yarım Kalmayacak '' diyor Muazzez Ersoy...Yarım kalmayacak...Bir gün mutlaka kavuşacak ellerimiz hiç ayrılmamacasına...Biliyorum ağır bu sevdanın yükü...Biliyorum taşıyacak gücün hep var...Teselli makamında güfteler mırıldanıyorum kendi içimde...Bestesi senin gözlerin...Yarım kalmış bir musikinin içerisinde hapsolmuş bedenim...

Gece Yağmuru

Ruhu mu ateş yoksa o gözler mi alevden,Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu...Pervane olan kendini gizler mi alevden,

Gün senden ışık alsa da bir renge bürünse,Ay secde edip çehrene yerlerde sürünse...Her şey silinip kaybolurken nazarında,

Yalnız o güzel gözlerinin nuru görünse...Ey sen ki kül ettin beni olmaz yakışınla,Ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla,

Hançer gibi keskinler çiçekler gibi ince,Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince...İçimdeki azgın devi rüzgarlara attım,

Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım,Gözler ki birer parçasıdır renge ilahın...Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın,

VUR ŞANLI SİLAHINLA GÖNÜL MÜLKÜM DÜZELSİN...SEN ÖLDÜRÜYORKEN DE VURURKEN DE GÜZELSİN...