Bu yazıyı okuyacak ve sonunda hayata ve

ilişkilere bakış açınız değişecek.!!!

Ileri derecede hasta iki adam ayni hastane odasındaydılar.

Adamlardan birinin her öğleden sonra 1 saatliğine oturmasına izin

veriliyordu,cigerlerindeki suyun süzülmesi için. Bu hastanin

yatagi odadaki tek pencerenin tam yanindaydi. Diger hasta ise hep

sırtüstü

yatmak zorundaydı. Bu iki hasta saatlerce birbiriyle konuşur, eşlerini,

ailelerini, evlerini,işlerini, askerlik anılarını, tatilde gittikleri

yerleri anlatirlardi birbirlerine. Pencerenin yanindaki hasta, her

öğleden

sonra oturmasina izin verdikleri saati diger hastaya pencereden

gorebildiklerini anlatarak geciriyordu. diger hasta hep bir sonraki

gunu

iple cekmeye

basladi, dışarıdaki renkli ve hareketli dünyayı dinlemek için.

Pencere,icinde cok güzel bir göl olan parka bakıyordu.

Ördekler ve kuğular gölde yuzerken cocuklar model bot'larini suda

yuzduruyorlardi. Genc asiklar,gokkusaginin tum renklerindeki ciceklerin

arasinda kol kola dolasiyorlardi. Ulu agaclar etrafi susluyor, uzaktan

sehrin silueti gorunebiliyordu.

Pencere kenarindaki adam bunlari muhtesem bir detayla

anlatirken, odanin diger ucunda yatan adam gozlerini kapar ve bu

muhtesem

manzarayi hayalinde canlandirirdi. Sicak bir ogleden sonra, pencerenin

yanindaki adam gecmekte olan bir

senlik alayini tarif etti. Diger adam bando seslerini duyamasa

bile hayalinde canlandirabiliyordu, pencere kenarindaki adamin

tasviriyle. Gunler ve haftalar gecti. Bir sabah banyo yaptirmak

icin su getiren gunduzcu hemsire pencere kenarinda yatan hastanin

cansiz

bedeniniyle karsilasti: uykusunda, huzur

icinde ölmüştü. Hüzünlendi, hastane gorevlilerini cesedi

disari tasimalari icin çagirdi. Uygun zaman gectigine kanaat getirir

getirmez, diger hasta pencerenin kenarindaki yataga tasinmasinin

mumkun

olup olamayacagini sordu. Hemsire memnuniyetle istegini yerine

getirdi,

hastanin rahat oldugundan emin olduktan

sonra onu yalniz birakti. Yavasca, duydugu aciya aldirmadan, bir

dirseğine

yaslanarak disaridaki dunyaya bakmak uzere yatagindan dogruldu

adam.Sonunda,

disariyi kendi gozleriyle gorme zevkini yasayabilecekti. Pencereden

disari

bakabilmek icin yavasca donmeye zorladi kendisini. Pencere, boş bir

duvara

bakiyordu. Adam hemsireye, vefat eden oda arkadasinin pencerenin

disinda

gorunen harika seylerden bahsetmesine sebep olan şeyin ne olabilecegini

sordu. Hemsirenin cevabı, ölen

adamin kör oldugu ve pencerenin onundeki duvarı görmediğiydi.

"Sanirim seni cesaretlendirmek istedi" dedi.

Epilog: Diger insanlari mutlu etmek cok buyuk mutluluk getirir, kendi

durumunuz ne olursa olsun. Paylasilan dertler yarisi kadar üzüntü

verir,

paylaşılan multuluklar ise iki katı artar. Kendinizi zengin hissetmek

istiyorsanız, sahip olduğunuz ve paranın satın alamayacağı her şeyi

paylaşın.