ANNEM YATMAYA GİDİYOR

Bir bulaşık makinesi deterjanı, reklamı var. Reklamda, bir hanımefendi ve bir bulaşık makinesi var. Kalabalık bir reklam değil. Çatalları, kaşıkları, bıçakları saymazsak. Bu hanımefendinin, derdi büyük. Makineden çıkardığı, bıçakları parlamıyormuş. O da, mecburen siliyormuş. Hanımefendi, bulaşık makinesi bulmuş, makine bulaşıklarını yıkıyor, yetmiyor. Bir de, yeni alınmış gibi parlak olmalarını istiyor. Sanki pas parlak olunca; çatallar, bıçaklar terfi edecek. Yada, hanım efendi terfi edecek.

Düşünüp duruyordum, bunları yazayım, diye. Tam bu esnada telefon çaldı. Canım büyük oğlum, ricam üzerine telefonu açtı. Arayan biricik dostum, arkadaşımdı. Kendisini evlendirip, Ankara’ya göndermiştim. Gözden ıraktı, allahtan gönülden ırak değildi. Nasılsın dedim, pek iyi değilim, dedi. Niçin dedim. Derdini, kendine gelen bir maille anlattı

Bir anne ve bir kadını anlatan, bir mail.

Annem yatmaya gidiyor, diyor çocuk. Mutfağa gidiyor, mutfağı topluyor. Annem yatmaya gidiyor. Salona geliyor, salonu topluyor. Annem yatmaya gidiyor. Banyoya gidiyor, banyoyu temizliyor, çamaşırları ayarlıyor. Annem yatmaya gidiyor. Mutfağa gidiyor, çaydanlığı temizlemeyi unuttuğundan, çaydanlığı yarına hazırlıyor. Annem yatmaya gidiyor Yatak odasına gidiyor yüzüne krem sürüyor. Annem yatmaya gidiyor. Mutfağa gidiyor, aklına gelen, yarın ki yemeğin malzemelerini hazırlıyor. Annem yatmaya gidiyor. Çocuk odasına gidiyor, çocukları yokluyor. Annem yatmaya gidiyor. Sonunda annem yatıyor. Babam yatmaya gidiyor, kanepeden kalkıyor, tuvalete gidiyor, sonrada yatağa gidiyor ve yatıyor.

Buradan, kadınlar ile erkeklerin, yaşamlarını planlama farkı ortaya çıkıyor. Hayata bakış şekilleri, hayata karşı durma şekilleri, onların ömürlerini biçiyor. Kadınının yapacak işleri bir türlü bitmediğinden, bir türlü yatağa giremediğinden, ölüme de sıra gelmiyor

Kimin ne zaman öleceğini, allah c.c biliyor. Bizlere, ise cüzi irade vermiş. Yani kaderimiz biraz da bizim elimizde.

Lisede, din kültürü hocamız kaderi; çok anlaşılır bir şekilde bize örneklemişti. Düşünün ki, bir dağın tepesinden bakıyorsunuz, demişti. Aşağıda, birbirine doğru giden iki tren görüyorsunuz. Bu trenler, siz onları görüyorsunuz diye mi çarpışırlar, yoksa gidişatları bu yönde olduğu için mi çarpışırlar, diye sormuştu. Allah c.c, bizlerden çok daha fazla ilmi olduğundan, bizlerin neyi nasıl yapacağını, hangi yöne yönleneceğini biliyor ve buna da kader diyor, demişti.

Kadınların ömrünün uzunluğu, erkeklerinkinin biraz daha kısa olması, kaderlerine doğru ilerlemelerinden kaynaklanıyor.

Kadınlar bunu farkında olmadan yapıyor, kurulmuşlar sanki. Erkeklerse, onların nasıl olup ta, işleri bitiremediğinden, mutfakta nasıl bu kadar çok oyalanabildiklerinden şikayetçi. Adam da, karısını yanında istiyor. Çocuklar, annelerinin onlarla oyun oynamasını istiyor. Çocuklar, konuşurken annelerinin yüzlerine bakmalarını istiyor. Tencereyi parlatmayı bırakıp, evlatlarının pırıl pırıl yüzlerine bakmalarını istiyor. Çok şey mi istedikleri.

arkadaşım aramadan, bunları yazayım diyordum. Canım arkadaşımla, hissel kavle vuku yaşamışız. Aramızda kilometreler bedenlerimiz arasında, kalplerimiz yan yana. O orda işleri bitiremiyor, bense burada. Diğer kadınlarsa kendi evlerinde. Bitirince ne olacaksa?