Şairneydi benliğimin bi kısmı

Vuruşlarım acıtmıyor, kesmiyor etimi derinden...

Körelmiş her bir yanı, hissetmiyorum.

Kan akmıyor ne kırmızı görüyor gözüm ne acı hissediyor...

Güneş ışıkları süzülüyor fakat artık tenine deymiyor...

İşte esas acıyı bu veriyor bana, kalbini ısıtamıyor sen beklerken

Orada oturmuş bir gün gelecek olan bana bakıyorsun.

Ne dokunabiliyorum ne de uzanabiliyorum sana.

Hasret düğümü atılmış ellerime.

Ne koyveriyorlar beni ne de eziyet ediyorlar.

Ortalarda kalmışım bir yerlerde.

Yaşamaya devam ediyorum ama sensiz.

Sen beni bekliyorsun pencerenin kıyısında.

Gözün uzaklara dalmış fakat o kadar uzaklara bakma.

Sessizce çığlıklar atıyorum buradan sana.

Perdeleri kapatmaya çalışıyorlar gözlerine.

İzinli değiliz biz birbirimize.

Senin gözlerindeki ışığı söndürüyorlar gözlerimin önünde.

Ne kaçmama izin veriyorlar ne de ölmeme.

Buna sakın izin verme sana ulaşacağım geleceğim ben..

Bu düğümü çözemiyorum...

Dur!!! Pes mi ediyorsun yoksa?

Yoo kalkma yerinden geleceğim ben.

Burdayım burda ne olur duy beni.

Yaptırdılar değil mi zorla... Zorla bir yüreği erittiler.

Düğüm falan kalmadı çözülecek... Hiç bir şey kalmadı.

Serbestsin dediler

Şimdi ben nereye gideyim.

Okyanuslar değil benim ömrüm

Sıkışıp kalmışım en diplerdeyim....