Keşke - Belki

Görünürün ötesinde görülecekler olup olmadığını anlamaya çalışan için bir gerçeğimsi vardır.

Hayat keşkedir.

Hayat belkidir.

Hayat karşı koyulamayarak akanlar seni sürüklediğinde keşkedir. Sürüklenmişlikten kurtulmaya çalışmayıp, acı çekmeyesin diye. Keşke yırtılmak değil kabullenmektir. Ve hayat, somutluk perdesi seni hapsetmeye çalıştığında belkidir. O perdeyi şeffaflaştırıp, soyutluğu özümseyebilesin diye.

Belki, keşkeyi korur. Zaten keşkeyi koruduğu için belkidir.

Keşke, belkiyi yok etmeye çalışır. Ama yok etmeye çalıştığı için değil korunan olduğu için keşkedir.

Keşke, hayal kurar.

Belki, düşünür.

Keşke, yarım kalır.

Belki, biter.

Sonra hayat bulanıklaşır. İşte o an hayat sadece nefes alıp vermektir.Nefes, istemektir. Ne keşkeden gelir ne belkiden. Nefes, keşkenin ölümü, belkininse görmezden gelinişidir. Ve bitkisel hayattaki birinin solumaktan başka yapabileceği bir şey yoktur. İşte böylece hayat soludukça tükenir. Solumaktan tükenir. İnsan nefesini tutamadıkça tükenir. Tutamayacağından.

Nefessiz geçen kısacık anda hayat sıfır ve bir arasında gidip gelmektir. Hayat ancak sıfırken ya da birken nettir. Bunların arasında olana ise muğlaklık yaraşır. Yine ne gariptir, hayat başlamamışken ya da bitmişken sıfırdır. Ve bir olmaksa sadece bir özlemdir. Hayat, yaşanırken belirgin olamaz.

Keşke, sıfırı ve biri arar.

Belki, bunların arasını görür.

Hayatı net yapmanın yolu onun içinde olmamaktır. "Net", tanımlanamaz. Çünkü insan yaşarken onunla hiç karşılaşmaz. Net, karanlığın içinde sana bazı kıvrımlarını hissettirerek etrafında gezinir.

Net, belkinin keşkesidir.

Muğlak ise daha önce karşılaşmadıkların olduğunu hatırlatır. O sana gelir. Sen ona bağlanırsın. Başka bir çeşit geliş yoktur. Muğlak, hayatın içinde "net"ten daha nettir. Muğlak, en ufak ayrıntısına kadar anlamana izin verendir. Karanlıkta muğlağa netmiş gibi sarılırsın.

Muğlak, belki ile çatışan ve keşkeyi hor kullanandır.

Böylece belki ve keşke anlamını bulur. Neyin yanında durmak neyin üstünden aşılmak gerekir, anlatır. Birbirine muhtaç olur.

Aslında hep muhtaçtır.