GÖZ KIRPAR UMUT

Dal kırılır ve sarılır yara…

Çiçekler istenmeyen iklimleri kucaklar…

Ve rüzgârlar ağlatır sessizliği

soğuğa sarılır sıcaklar…

beklenmeyen bir gün…

üzerine çökünce hasretin kimsesizliği

gözyaşı mektuplar yazar taş duvarlara…

Yıkılır tepetaklak gölgelere rüzgarlar…

Sonsuz boşluğa bir kalbin

acısını savurur sigara…

Kim bilir? Belki yakın bir ovaya

Baharı müjdeleyerek yağar…

Kaçıncı kez kar?

Bağımlı hâkimler…

îdam kararı verirlerken

akıl erdiremedikleri bir dâvâya!?

Ve ıssızlığı arkadaşı bilen bir yapayalnız

üşümüş yüreğinin ellerini ovalar…

ruhundan ateşler üflerken havaya.

Ve güneş bir yorgun karanlığı

bilinmez… Kaçıncı kez?

yeniden aydınlığa boğar…

bir yara… eski bir yara

can atarken devâya…

istemese de…

umut göz kırpar kara

ve yalnızlık yeniden bürünür

küflü efkâra…

ve bir el yüreğini çakmak yaparak

artarda sigara yakar

özlemin kıskacında gücü tükenen

boynu bükük duygulara…

www.kadirkaraman.com