Kimliğiniz Lütfen

kimliğimi sordular, yabancıyım dedim.neye karşı yabancısın dediler , herşeye karşı dedim. nerde kalıyorsun dediler, boşlukta dedim. seviyormusun dediler , hayır dedim.tekrar sordular, sen kimsin, bir hiçim dedim...

uzaklarda yağmurlar yağıyordu.gökyüzü sanki yarılmış ve vahşi yağmur damlaları tapınakları ve cesetleri durmadan yıkıyordu. uzaklardaki insanlar haykırış içindeydi. bir kendileri vardı birde karanlık gökyüzü...

kentleriniz çok doluydu. kentlerinizde çok yüzlü insanlar ve yoğun ihanetler vardı.tam dört yıl o pis kentlerinizde kaldım.tam bu dört yıl içinde en ücra hücrelerime kadar çözüldüm, aynen buzdağları gibi...

sonra kendimi toprağa ve psikiyatrinin kutsal ilaçlarına bıraktım.şimdi yapayalnız bir hiçim, hiçliğinin farkında olan bir hiç...

uzun bir ardan sonra tekrar yazıyorum.sadece kendim ve hiçliğimin yoğunlaşması için yazıyorum. çünkü ne kadar yoğunlaşırsam yabancı olmanın dayanılmaz ağırlığını o kadar çok hissediyorum.sonuçta yalnızca kendi tinime ait oluyorum, bu da beni ben yapıyor...

peki ya siz kimsiniz kim, kimliğiniz lütfen...