Bektaşi'nin Altınlar

Bektaşi'nin biri bir gün ''Tanrım,bana gökten yüz altın at,Bak ama doksan dokuz olsa kabul etmem'' demiş.

Tanrıdan yüz altın isteyen,aşağısına razı olmayan Bektaşi,bir anlamda,''Hayat bana istediklerimi hemen vermeli,istemediklerimi vermemeli''demektir.

söz konusu akılca olmayan düşünceye ilişkin bir erzurum hikayesi önce hikayeye bakalım sonra da yorumlayalım.

Hem Şoför Mehelli,Hemde Beş Kuruş

Rivayete göre,1940'larda geçmiş bir olay: o zamanlar taşımacılık kamyonla yapılıyor.bir kamyon yolcularını yüklenirken Erzurum yakınlarındaki Köprüköy'e gidecek bir yolcu gelir.Şoför ile yolcu arasında şu konuşma geçer:

yolcu:''Dadaş,hele beni bir Köprüköye götür.''

Şoför:''he geç.''

Yolcu:''Kurban kamyonun üstüne binmeyeyim,sovuktur,rüzğardır;şöför mehelline oturayım.''

Şoför:''tamam geç.''

Yolcu:''Şöfor mehelli kaç kuruştur?''

Şoför:''Yirmi beş kuruş:''

Yolcu ''ben beş kuruş versem olmazmı?''

Şoför:''Dadaş, hem şoför mehelli hem köprüköy hemde beş kuruş;bu nasıl iş?''

Galiba pek çoğumuz,belki de hepimiz bektaşi gibi hayattan yüz altın istiyoruz.veya dadaş gibi,hayat bizi şoför mahallinde,köprüköy'e beş kuruşa götürsün istiyoruz.bu isteğimiz olmadığında da küçük aksiliklere esef ediyoruz.yüz altın sendromu yüzünden hem kendimizi hem çevremizi huzursuz ediyoruz...

hayattan çok şey bekleyenler için....