Yolumuz buraya kadarmış be kahve gözlüm

Artık,tersine akan bir nehir gibi

Yıkılmış bir şehir gibi

Suya yazılmış bir şiir gibi

Adımı unut

Yalnızlığın boşluğunda

Sensizliğin sonrasında

Bil ki,beş para etmiyor umut

Etmiyor be kahve gözlüm!

Yalan yanlış

Kırık dökük yaşadık biz bu aşkı

Erken emekli olduk biz bu sevdadan,biliyorsun

Hep direkten döndü umutlarımız

Hep kendi kalemize attık göllerimizi

Ne acemi bahçıvanmışız meğer ikimiz

Açmadan soldurduk güllerimizi

Açmadan soldurduk be hahve gözlüm!

Bir değirmen taşı gibi ezip gittin umutlarımı

Şimdi yüreğim mutsuzluğun hedef tahtası

Sokaklara sığmıyor bu dev yalnızlığım

Bu cumartesiler;

Çığlık çığlığa şiirlerim seni istiyor bana inat

Gel gör ki;

Son kurşunu yemiş bu sevdaya

Yetmiyor şımarık pişmanlıklar

Yetmiyor be kahve gözlüm!

Bir isyan faslıdır şimdi bu suskunluğum

Hovardaca harcanan mevsimlere

Bu kaçışlara - bu gelgitlere

Ömrümüze kesilmiş biletlere

İsyanımdır - bu acı acı - gülüşüm

Oysa;kaç kez sildim seni haritamdan

Kaç kez mil çektim o kahve gözlere

Gel gör ki;

Kendime bile geçmiyor artık sözüm

işte bir kürek mahkumu

İşte bir yürek mahkumu

Kapında yine

Bitmedi bu kara sevda

Bitmiyor be kahve gözlüm!..