Öğrendiğimize göre, Almanya'da

kahverengi veba günlerinde

bir makine fabrikasının çatısında birdenbire

bir kızıl bayrak dalgalandı Kasım rüzgarında,

özgürlüğün yasadışı bayrağı!

Sulu kar düştü gökten

kasvetli Kasım ortasında,

ayın yedisiydi ama,

devrimin yıldönümü!

Bakın hele! Kızıl bayrak!

Avluda işçiler dinelmişler,

gözlerine siper edip ellerini

bakıyorlar çatıya

buzlu rüzgara karşı.

Birden kamyonlar geliyor

"Fırtına Birlikleri"yle tıklım tıklım,

ve sürüyorlar duvara doğru

işçi tulumu giyen kim varsa,

ve bağlıyorlar iplerle nasırlı yumrukları,

ve sorgularından sonra

dövülmüş insanlar çıkıyor barakalardan

sendeleyerek, kanlar içinde.

Adını söylememişti bir teki bile

çatıya bayrağı çeken adamın.

Böylece sürdüler gık demeyenleri.

Geri kalanlar da paylarını aldılar yeterince.

Ama ertesi gün yeniden dalgalandı

makine fabrikasının çatısında

proletaryanın kızıl bayrağı.

Yeniden duyuldu ölü gibi sessiz kentte

"Fırtına Birlikleri"nin ayak patırtıları.

Avlularda görülmez oldu hiçbir erkek.

Yalnız kadınlar, yüzleri taş gibi,

bakıyorlar çatıya

buzlu rüzgara karşı

gözlerine siper edip ellerini.

Ve başlıyor dayaklar bir kez daha.

Sorgularda kadınların dedikleri hep şu:

Bir yatak çarşafıdır o bayrak,

içinde dün ölen birini taşıdık.

Rengi yüzünden suçlayamazsınız bizi.

Öldürülen adamın kanı bulanmıştır ona,

rengi ondan kırmızı.

Bertolt BRECHT