vazgeçmek olmazdı............

Vazgeçmek olmazdi; maviye vurulmustu...

Bazen bu mavi sevdasi sigmaz olurdu yüregine, mavi sözler dökmek isterdi kagida. O zaman kalbini alirdi eline, kalbini yakan aski alirdi; beyazin üstüne maviden izler birakirdi. Beyaza siyah dokunmamisti; beyaz kirlenmemisti, beyaz maviyi beklemedeydi...

Maviye vurulmustu... Bir kere ileriye bakmisti... içinde maviyi farketmisti bir kere... vazgeçmek olmazdi; vazgeçmiyordu...

Bazen yoruluyordu bu sevdadan, bir parça maviyi yüreginde tasimak hep zordu. Kaçip gitmek vardi bu sevdadan. Kaçmak.. bütün renkleri siyaha birakmak demekti.

Vazgeçmiyordu; trenler birbiri ardina kalkiyor... maviye hasret; mavi sevdasinda büyüyen kalpler, her tren düdügünde yaniyordu gidenler için. Renkler her geçen gün siyaha dönmedeydi, sanki korkuyordu.

Maviye vurulmustu; maviye sevda umut istiyordu, elinde bir parça kar istiyordu...

Ve bu sevda, koru simsiki tutmak demekti; mavi ugruna bütün renklerden bir damlacik olsun kurtulmak için yanmak demekti.

Maviye sevda; yanmak demekti....