Çanakkale

Saat gece yarısına yaklaşmış,"işte geldik" dedi gurub başkanımız "burası Gelibolu az sonra kalacağımız motele varmış olacağız"sisli bir bahar gecesiydi Geliboluya indiğimizde saatler gece yarısı otobüsten inince anlatılmaz bir duygu kaplıyor içinizi müthiş bir huzur ve bir o kadar hüzün hissediyorsunuz.

Burası Gelibolu,tarihin en kanlı savaşının yapıldığı yer,motel personeli bizi kapıda karşıladı turla gezmenin en güzel avantajlarından biri herşeyi hazır buluyorsunuz siz hiç birşeyle ilgilenmiyorsunuz paranızı yatırıp keyfinize bakıyorsunuz.

Konakladığımız motelden sabah erken saatte gene otobüse doluştuk rehberimiz bizi ilçe merkezinde bekliyordu.Gidip onu aldık ve gezi başladı aslında gezi demek yanlış,buna ne isim verilir bilmiyorum,şehitleri ziyaret evet ziyaret demek daha doğru çünkü bütün günüm ağlayarak geçti hiç durmadan ağladım, rehber anlattı ben ağladım,mezarları gezdim ağladım,mezar taşlarını okudum ağladım,attığım her adımda ağladım.

Bastığınız her yere sanki birşeyi incitecekmişsiniz duygusuyla basıyorsunuz dikkatli ve sessiz çünkü herde onlar var onlar,şehitler bu vatan için hiç düşünmeden canını vermiş yaşları 17 ile 25 arasında değişen binlerce şehit.

Aklınıza saygıdan ve hüzünden başka hiç birşey gelmiyor,bu duygular dışında ki bütün duygularınızı erteliyorsunuz.Manevi hiç bir anlamı olmayan anıtların dikili durduğu yerler şurda bu kadar asker ölmüş diyorlar ama mezar yok denecek kadar az 57.alayın olduğu yerde çevrilmiş mezarlar var hani Atatürkün o müthiş sözünü söylediği "Size taaruzu değil ölmeyi emrediyorum"Emre sadık askerler hiç birisi sağ kalmamış,ama tam 25 metre kala hucumu durdurmayı başarmışlar.

Burası cephenin 4 km gerisinde ki sahra hastanemiz dedi rehber burda 4 binin üzerinde şehit var hala hızlı bir yağmur yağdığında topraktan şehit kemikleri fışkırıyor ama yarabbi,bakın işte burda var bazı rehberler ilgi çeksin diye bilerek eşeleyip çıkartıyor dedi resim çekip sonra üzerlerini taş ve toprakla örttük.

Burda tek başına yatan kumandan,ölü ve yaralı düşman askeleri arasında dolaşırken yerde yüzü koyu yatmakta olan bir Fransız askerini çevirip bakmak istemiş adam elinde ki bıçağı göğsüne sapladı "vallahi kötü bir niyetim yoktu sadece yarası ağırmı diye bakacaktım dedi yere yığıldığında etrafına toplanan askerlerine beni ayağa kaldırın dedi "durun yatın kumandanım yaranız çok ağır" dedi bir asker o"hayır ayağa kalkmama yardım edin dedi kollarına girip ayağa kaldırdılar yüzünde bir tebbesumle şunları söyledi"Neden zahmet buyurdunuz ya Resulullah"bunlar son sözleri oldu.

Gelibolu'yu her Türk evladının gidip görmesi gerek geçmişine sahip çıkmayan bir neslin geleceğide olmaz,Anzaklar her yıl binlerce kişi olarak gelip orda ölen askerleri için törenler düzenliyorlar üstelik çıkartmanın yapıldığı saatte sabaha karşı yapıyorlar,onlar binlerce km yoldan gelip geçmişlerine sahip çıkarken biz hemen yanımızda ki tarihimizi unutup gideceğiz neredeyse.

Dönüşte en kısa zamanda tekrar ne zaman gelebilirim hesapları yapmaya başladım ve giden kiminle konuştuysam aynı şeyleri söylüyor,gidin ve görün asla pişman olmayacaksınız.