Kelimeler eksik, kelimeler yarali.

Kelimeler ciliz.

Tasimiyor, anlatmiyor, tanimlamiyor bu duyguyu.

Ben de...

Çok baska bir sey. Sevginin ortasinda, derin acilar

hisseder mi insan?

Aydinlik gülümsemelerin içine, hüznü yerlestirir mi

durup dururken?

Gözlerine bugu,diline sitem, yüregine burukluk,

çöreklenir kalir mi

asirlarca?

Gelmeyecegini bildigi mektup için, posta kutusunu hep

ayni heyecanla

açar

mi?

Dedim ya, baska bir sey bu.

Ne kadar yalnizsam, o kadar seninleyim su günlerde.

Belki de en basta, tutup seni en derinlere koydum diye

oldu bunlar.

Kimseler ulasmasin diye, kimselerin bilmedigi,

bulamayacagi yollara

götürdüm

seni.

En derinlerde tuttum.

Bana sakladim.

Derine, hep daha derine...

Seni yapayalniz, bir tek bana biraktim.

Paylasamadim Yanlis yaptim.

Sana ulasan yollari kaybettim diye bütün bu

saskinliklar.

Kendimi oradan oraya vurmam.

Sagimda, solumda, ne zaman dikildigini bilmedigim

duvarlara çarpmam,

hiç

görmedigim çukurlarla bogusmam.

Denizlerin, gürültüyle gelip vurdugu dehlizlerin,

acili duvarlari

gibiyim.

Duvarlarim yosunlu, duvarlarim kaygan, duvarlarimdan

hiç tükenmeyen

sular

siziyor.

Tutunamiyorum.

Renklerim, gün içinde degisiyor.

Soluyorum, soguyorum.

Günes ulasmiyor içerilerime.

Küfleniyorum, yaslaniyorum.

Yalnizliklar pesimde.

Dokundugum her islak duvardan, pis kokulu bir

yalnizlik bulasiyor

üstüme.

Yapis yapis, vicik vicik bir yalnizlik bu.

Biliyorum, bütün bunlar, hep benim suçum.

Seni sakladigim yere ulasamaz oldum.

Yollar, gitgide uzadi ve karisti.

Ümidimi isitacak, parlatacak, kimildatacak bir seylere

ihtiyacim var.

Ah onun ne oldugunu biliyorum.

Sonu sana geliyor her cümlenin.

Her seyin basinda, içinde ve sonundasin.

Bu degismiyor.

öyle içimsin ki.

Birden aklima geldi, tuttum sana bir mektup yazdim

dün.

çok mutluydum...

Gün içinde neler yaptigimi, nelere kizip, nelerle

mutlu oldugumu, tek

tek

anlattim.

Mevsimlerin ve insanlarin nasil karisik ve beklenmedik

olduklarini

yazdim.

"Yine zamansiz yagmurlar" dedim, "Daha önce, hiç bu

kadar zayif degildi

günes

isinlari" dedim, "Gerçekten buradaki sarkilari hiç

ögrenmeyecek,

bilmeyecek,

söylemeyecek misin?"

dedim.

Çok uzun bir mektup oldu..

Basindan sonuna kadar okudum da.

Neler yazmisim diye merakimdan.

Sonra çekmecemden bir zarf çikarip, Adini yazdim.

Büyük harflerle, yalnizca adini.

Adresini bilsem gönderir miydim, bilmiyorum.

Mektup cebimde.

Cebim yüregime yakin.

Yüregim sende.

Sen yüregime yakin.

Öyleyse mektup sende.

Bu kadar içimdesin iste.