...::: GitMe sevgiLiM... :::...

Beni bu sevdanın ortasında, deli yağmurların altında bir başıma bırakıp gittiğin zamanlar seni hiç durdurmadım...

Yoluna çıkıp hiç, gitme, demedim sana...

Beni bırakma, diye yalvarmadım...

Her gidişinin ardından sessizliğe gömülüp, seni sonsuza kadar kaybettiğimi düşündüm hep...

Bir gün geri gelebileceğine hiç inanmadım...

Bu yüzden mucizeydi her dönüşün ve bu yüzden her defasında sana daha sıkı sarıldım...

Yıllar geçti aramızdan...

Ayrılıklarla sırılsıklam, kavuşmalarla yıldızlı...

Şimdi yanımdasın...

Ama biliyorum, gideceksin yine...

Rüzgar adını çağırıyor...

Bu şehrin üzerini yine kara bulutlar sarıyor...

Biliyorum, yine deli yağmurlar yağacak üzerime...

Yine gizlenecek martılar saçakların altına...

Yıldızlar kaybolacak...

Biliyorum gideceksin ve ben yine kaybedeceğim yolumu...

Biliyorum, deniz kenarında martıların peşinde koşan çoçukluğumu düştüğü yerden kimse kaldırmayacak...

Gözyaşlarımı silmeyecek o sevgi dolu, kutsal yüreğin...

Biliyorum, gölgen bir İstanbul sokağının arnavut kaldırımıüzerinde ansızın gölgemi okşamayacak...

Biliyorum, gideceksin...

Ama bu kez sana sevdalı güvercinin yaralı yüreği bu gidişi kaldıramayacak...

Belki de bu yüzden hiç yapmadığım bir şeyi yapıyor ve soluk soluğa geçen o yıllar boyunca hiç fark etmediğin bir sırrı ilk kez yüreğine fısıldıyorum: Ben sana çocukluğumdan vurgunum...

Artık gitme sevgilim..