Güzel bir film tadındaydı yaşadıklarımız. Ve bu film üç bölümden oluşuyordu.

Birinci ve ikinci bölümün ardından üçüncü yani son bölümü oynuyoruz

birlikte. Başrol oyuncuları ise sen ve ben.

Defalarca bulup kaybettim seni. Ve artık yorgunum. Seninle bu oyunu daha

fazla sürdüremeyeceğim. Her yaşadığımız anda ben bu anı yaşadım demek

istemiyorum. Çünkü hep aynı şeyleri yaşatıyorsun bana. Önce geliyorsun

hiçbir şey olmamış gibi hayatımın tam ortasında duruyor sonra yine hiçbir

şey olmamış gibi kenara çekiliyorsun. Olan yine bana oluyor. Tam unutmuşken

yada alışmışken yalnızlığına, küllenirken yüreğimde sevdam birden kor haline

geliyor. Ve inan bu acı terk edişinden daha çok acıtıyor canımı.

Hayatımda üç kez aşkla karşılaştım. Birincisi çocukluktu, ikincisi gençlik,

üçüncüsü ve son olanı ise sendin. Neydi beni sana bu denli bağlayan

bilmiyorum. Yokluğunda hayatıma girmek isteyen, hayatım, geleceğim olmak

isteyen insanlar çıktı. Hiç birisine karşı bir şeyler hissetmedim. Çünkü tüm

ruhumla seni seviyordum. Çünkü damarlarımda kan yerine sen dolaşıyordun.

Yokluğunda neler yaşamış neler umut etmiştim. Umudumu hiç kaybetmeden

bekledim seni, olurda bir gün dönersin diye. Ama senin dönüşlerin hep

hayatın bana sunduğu oyunmuş. Ve ben artık bu oyundan çekiliyorum.

Sen fırtınalı günler yaşarken beni sığınılacak bir liman olarak gördün.

Fırtına dinene kadar sığınıp sonra yine yoluna devam edecektin. Ve öyle de

oldu. Neden bilmiyorum senin hakkında ne düşünürsem hep haklı çıkıyorum.

Keşke haklı çıkmasam diyorum ama sen beni hiç yanıltmıyorsun. Kurulmuş bir

zamanımız var bizim. O süreyi aşınca tüm sihir bozuluyor ve her şey eski

halini almaya başlıyor. Sen bir tarafa ben bir tarafa.

Bir gün yine kendini yalnız ve mutsuz hissedersen ve kendi kendine neden ben

diye sorma. Çünkü Allah hiç kimseye hak etmediği acıları yaşatmaz. Dilerim

ki o duyguları hissetmezsin. O duygular ki insanı yaşamdan koparan,

soğutan, soyutlayan. Zamanla alışılıyor elbet herşeye. Ben farklı bir insan

olduğum için ve her türlü acıyı yaşadığım için çok uzun sürüyor unutmam. Ama

alışıyorum.

Uçurumun kenarında gibiyim. Bir adım ileri atsam dipsiz boşlukta yok olup

gideceğim. Bir adım geri atarsam önümde iki yol; birinci yol yaşam, ikinci

yol ise ileri adım atmam ile aynı. Ve ben şimdi geri adım atarak iki seçenek

sunuyorum sana tercih senin. Ya gel yaşat beni ya da bırak yalnızlığının

boşluğuna.

Seni kaybetmekten öyle çok korkuyorum ki bu korkular işkenceye dönüşüyor.

Gecelerde daha bir artıyor bu can yakmalar. Uykularım kaçıyor uyuyamıyorum.

Nasıl bu hale geldiğime inanamıyorum. Oysa hiç pişman değilim seni

sevdiğim için.

Ne çok yaş aktı bu gözlerden uğruna. Ne hıçkırıklara şahit oldu evimin

duvarları. Karanlıkta ağladım hep. Çünkü kendimden bile saklamaya

çalışıyordum gözyaşlarımı.

Şimdi hayatın bana sunduğu bu sınavı da bitirdim. Belki geçtim belki de

kaldım ama her şeyi yaşadım ve yaşattın. Her şey için, küçük de olsa bu

mutluluğu yaşattığın için teşekkür ederim

Ben seni hep sevdim ve hep bekleyeceğim olurda sende beni seversin diye...

Alıntıdır

RoMaNtİK___SeRsErİ'den alıntıdır....