Anlatıyorum

Bahçeme girdin

İzinsizdin diyemem ama çok sessizdin

Gece saat birdi benimle düşüncedeydin

Kim bilir ben neredeydim

Olsun diyemezdim, aldırmazlık edercesine

Bilseydim beni düşündüğünü

Aslında üzüldüğünü

Elim kanlarda olsa uçardım hayallerin üzerinden

Yeşil tarlaları aşıp kapına konardım

Yeni başlıyor başlamasını ummadığın bir yolculuk

Öncesi bir tanışmaydı, yol uzundu

Karar vermek kolay değildi yürümek için

Bazen susuzluk

Bazen uykusuzluk girer hanenden içeri, olan gözlerine olur

Basit hayatların aşkı daha coşkuludur bilmez misin

Eldeki en kıymetli olandır aşk

Gerisi boşluktur

Tarifi ölümdür aşk üstüne aşkın

Sen bitmemiş gibi yaşa

Herkes sen yoksun sansın

Aşkı kaç kelimeyle anlatırsın

Ben aşığım demek yetmez mi

Daha fazla neleri doldurmalıyım kağıtlara, kulaklara

Bir satır mektup vereyim ulaklara,

Yetmez mi

Resmini gördüm, güneş çıkmış gibi ufuktan

Saçların rüzgarı sürüklüyordu, gülüşün denizde fener gibi

Örtme üzerini sana verilen güzelliklerin

Yokluktan başka nedir ki varlığını kapılar ardına koymak

Kadın olmak insan olmaya aykırı mı

İkinci ruhunun eşkalini koy önüme

Henüz yaraları kapanmamış aşkların üzerine tuz ekmenin zamanı

Bırak onu bana

Ruhunun öteki yanını

İçmek ister gibi kanını boynuna yapıştırdığım dudaklarımı

Kıpkırmızı tanyerlerinden çekmedi güneş

Ufuk ağlamak üzere

Batsın kaçıncı güneş batacaksa arkasından koşmayacağım

Gecenin serinliğine bıraktım ateşimi

Yüreğim kopsun ki yerinden

Bir daha yakmayacağım,

Çünkü ateşe koşuşan pervaneler ölüyorlar

Erken açan çiçekler donuyorlar

Ve sormuyorlar

Hiç kimsenin öyküsünü yolcu ederken

Yaşanmamış hayatların

Alelacele toprağını örtüyorlar üzerine

Ne gelen var, ne bir yaren zaman geçince

Unutulmaya mahkum ne varsa ben anlatacağım

Sevgi bile soluyor söylemesi gecikince…

Oğuzkan Bölükbaşı