çocuğun gördüğü düştür barış,

annenin gördüğü düştür barış,

ağaçlar altında sevdalıların sevda sözleridir barış;

gözlerinin içinde uçsuz bucaksız bir

gülümseme elinde yemiş dolu bir zembil ve

alnında ter tomurcukları,

pencerede suyu soğutan testideki damlalar gibi;

akşam üstü eve dönen babadır barış,

dünyanın yüzünde yara izleri kapanırken

ağaçlar diktiğimizde

havan mermilerinin kazdığı çukurlara;

yangının kavurduğu yüreklerde

ilk tomurcuklarını açarken umut

ve ölüler kanlarının boşa gitmediğini bilerek

yana dönüp içerlemeksizin uyuyabildiklerindedir

barış…

barış yemek kokusudur tüten,

aksamlayın

arabanın yolda durmasının korkutmadığı,

kapı çalınmasının dost demek olduğu,

ve pencereyi saat başı açmanın renklerinin uzaktaki çanlarıyla

gözlerimizin bayram etmesini sağlayan

gökyüzü demek olduğu zamandır barış;

barış bir bardak sıcak süt ve bir kitaptır,

uyanan çocuk önünde

başaklar birbirlerine eğilip işte ışık ışık ışık dedikleri

ve ufuk çemberi ışıkla dolup taştığı zamandır barış;

hapisaneler onarılıp kitaplıklar yapıldığı zaman,

eşikten eşiğe bir türkü yükseldiği zaman

geceleyin,

cumartesi akşamları mahalle berberinden çıkan yeni tıraş olmuş

bir işçi gibi baharda ay buluttan çıktığı zamandır barış;

geçmiş gün yitirilmiş bir gün olmadığı, sevinç yapraklarını akşamın içine salan bir kök ve kazanılmış bir gün hak edilen bir uyku olduğu zaman acıyı kovmak için zamanın dört bir bucağından güneşin hemen ayaklarını bağladığını duyduğun zamandır barış.......

barış ışınlar demetidir yaz ovalarında iyilik alfabesin tanın dizlerinde,

kardeşim dediğin yarın kuracağız dediğin zaman kuracağız dediğimizi kurunca

türkü çağırdığımız zamandır barış;

ölüm yüreklerde az yer kapladığı ve güvenli parmaklarla

mutluluğu gösterdigi zaman bacalar;

ikindi vaktinin büyük karanfilini

ozan ve proleter aynı şekilde kokladığı zamandır barış;

insanların sıkışan elleridir barış,

dünyanın masasındaki ekmektir,

gülümsemesidir annenin

budur yalnızca

başka bir şey değildir barış

ve toprakta derin yarıklar açan sabahlar

tek bir sözcük yazarlar,

barış başka bir şey değil barış;

dizelerimin rayları üzerinde

buğday ve güller yüklenmiş geleceğe doğru yol alan bir trendir barış,

kardeşlerim barış içinde derin derin soluk alıyor tüm dünya bütün düşleriyle

verin ellerinizi kardeşlerim işte budur barış…..

 

benimse 2-2-7-4-7 imdir Barış, günlüğümün adıdır aynı zamanda, arayıp arayıp bulamadığımdır,birzamanlar istanbulda olandır O...

 

hiç kokusunu duymadığımdır, "oooy sevdasına kurban olduğum oooy"dur, "neredesin"dir...

 

hiç bir zaman bulamayaccağım platonik aşkımdır 5 yıldır...hiç unutmadığımdır, salakmısın diyenlere hayır sevdim dememdir....

 

uzaklarımdır hiç yakın olmayacak olan.....

 

imkansızımdır, küllerimden yeniden doğmak gibi, uçup giden anka kuşudur O... yalnızca adını bildiğim...

 

zamanı geldi unutmanın, geldide geçti çoktan......