Adına Dilimin Dönmediği Bir Kokuyu Bırakıp Gittin

Adına Dilimin Dönmediği Bir Kokuyu Bırakıp Gittin

Adına dilimin dönmediği bir kokuyu bırakıp gittin

Yüreğimin duvarlarına

Astığım görünmez bir resimdin oysa

Ancak bir efkar masasında gösterdiğim

Gel diyeceğim

Cesaretim yok yeniden seni yaşamaya

Hasretin yaşamak gibi canlı

Ve heyecanlı maceraların ümidiyle

Gözlerin gibi değişiyor düşüncelerim

Karşılığı az olan bir sevmeydi benimki

Yalnızca varlığının verdiği bir aydınlık duyguydu

Yağmur yağdığında kirpiklerinin ıslanması

Güneşte gözlerinin kısılmasıydı

Veya yanağına kondurabildiğim küçük bir öpücük

Bir ömürlük anıların başlamasıydı

Nereye baksam senden kalan bir şeyler var

Öylesine candan sarılmadan ayrılsan da

Verdiğin sözlerin hepsini tutmadığını biliyordum

Yetiyor mu bana kalanlar

Yaşamın her haline güzel bir şeyler eklemek gerek

Ayrılıklarda anıların

Vuslatlarda an neyse onun tadını çıkarmak

Gözleri

Dudakları

Saçları

Resmetmek

Bestelemek

Şarkılar söylemek

Kim aklımda en uzun kaldıysa

Odur sevdaya en yakın dönemeç

Hızımı kesen

Sen

Adına dilimin dönmediği bir kokuyu bırakıp gittin

Oğuzkan Bölükbaşı