bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı varmış>>>> Kıza bir partide rastlamıştı.. Harika birşeydi. Ogün peşinde o kadar>> delikanlı vardı ki... Partinin sonunda kızı kahveiçmeye davet etti.>> Kız parti boyu dikkatini çekmeyen oğlanın davetineşaşırdı ama tam bir>> kibarlık gösterisi yaparak kabul etti. Hemenköşedeki şirin kafeye>> oturdular.>> Delikanlı öyle heyecanlıydı ki, kalbininçarpmasından konuşamıyordu.>> Onun bu hali kızın da huzurunu kaçırdı...>>>> "Ben artık gideyim" demeye hazırlanırken, delikanlıbirden garsonu>> çağırdı.>>>> "Bana biraz tuz getirir misiniz" dedi. "Kahvemekoymak için.">>>> Yan masalardan bile şaşkın yüzler delikanlıyabaktı. Kahveye tuz!>> Delikanlı>> kıpkırmızı oldu utançtan ama tuzu kahvesine döktüve içmeye başladı.>>>> Kız, merakla "Garip bir ağız tadınız var." dedi..Delikanlı anlattı:>> "Çocukken>> deniz kenarında yaşardık. Hep deniz kenarında vedenizde oynardım.>> Denizin tuzlu suyunun tadı ağzımdan hiç eksilmedi.Bu tatla büyüdüm ben.>> Bu tadı çok sevdim. Kahveme tuz koymam bundan. Nezaman o tuzlu tadı>> dilimde hissetsem, çocukluğumu, deniz kenarındakievimizi ve mutlu>> ailemi hatırlıyorum... Annemle babam hala o denizkenarında oturuyorlar.>> Onları ve evimi öyle özlüyorum ki...">>>> Bunları söylerken gözleri nemlenmiştidelikanlının... Kız>> dinlediklerinden>> çok duygulanmıştı. İçini bu kadar samimi döken,evini, ailesini bu kadar>> özleyen bir adam, evi, aileyi seven biri olmalıydı.Evini düşünen, evini>> arayan, evini sakınan biri... Ev duyusu olanbiri... Kız da konuşmaya>> başladı. Onun da evi uzaklardaydı. Çocukluğugibi...>>>> O da ailesini anlattı. Çok şirin bir sohbetolmuştu... Tatlı ve sıcak.>> Ve de bu sohbet öykümüzün harikulade güzelbaşlangıcı olmuştu tabii...>> Buluşmaya devam ettiler ve her güzel öyküde olduğugibi, prenses,>> prensle evlendi. Ve de sonuna kadar çok mutluyaşadılar. Prenses>> ne zaman kahve yapsa prensine içine bir kaşık tuzkoydu, hayat boyu...>> Onun böyle sevdiğini biliyordu çünkü...>>>> 40 yıl sonra, adam dünyaya veda etti. "Ölümümdensonra aç" diye>> bir mektup bırakmıştı sevgili karısına. Şöylediyordu, satırlarında:>> "Sevgilim,>> bir tanem. Lütfen beni affet. Bütün hayatımızı biryalan üzerinekurduğum>> için beni affet. Sana hayatımda bir tek kere yalansöyledim.. Tuzlu>> kahvede.>>>> İlk buluştuğumuz günü hatırlıyor musun? Öyleheyecanlı ve gergindim ki,>> şeker diyecekken 'Tuz' çıktı ağzımdan. Sen veherkes bana bakarken,>> değiştirmeye o kadar utandım ki, yalanla devamettim. Bu yalanın bizim>> ilişkimizin temeli olacağı hiç aklıma gelmemişti.Sana gerçeği anlatmayı>> defalarca düşündüm. Ama her defasında korkudanvazgeçtim.>> Şimdi ölüyorum ve artık korkmam için hiçbir sebepyok...>>>> İşte gerçek: Ben tuzlu kahve sevmem! O garip verezil bir tat.>> Ama seni tanıdığım andan itibaren bu rezil kahveyiiçtim.>> Hem de zerre pişmanlık duymadan. Seninle olmakhayatımın>> en büyük mutluluğu idi ve ben bu mutluluğu tuzlukahveye borçluydum.>> Dünyaya bir daha gelsem, herşeyi yeniden yaşamak,seni yeniden>> tanımak ve bütün hayatımı yeniden seninle geçirmekisterim,>> ikinci bir hayat boyu daha tuzlu kahve içmekzorunda kalsam da...">>>> Yaşlı kadının gözyaşları mektubu sırılsıklamıslattı. Lafı açıldığında>> birgün biri, kadına "Tuzlu kahve nasıl bir şey?"diye soracak oldu..>>>> Gözleri nemlendi kadının...>> Çok tatlı!.. dedi...>>>>