Şafak sökmek üzereydi,Cehennem sıcağından önceki son serinlikti.Sessizce somunlarını kemirdiler,İnsanlık tarihinin tüm savaşlarından önceSavaşanların üzerine aynı hüzün çöker.Eli kalem tutanlar bir şeyler çiziktirdi ala şafaktaSevdiklerine belki de son kez.Cephede sessiz amahummalı bir hareketlilik hakimdi.Subayların yüzleri gergindi.Atlar huzursuzdu.Toplar mevzilerine yerleştirildi.İşte bir yıl boyuncaBir halkın elde avuçta ne varsa topladığı şeylerKurtuluş için şimdi buradaydı.O halkın topları, humbaralarıŞimdi cehennemi bir gürültü ve öfke ileSaldırganın üzerine yağmaya başladı.Ve güneşin altında süngüler parladıOvada önce uzaktan uzağa duyulan,Sonra gittikçe daha belirginleşen bir uğultu,Anadolu halkı her savaşta olduğu gibi Tanrı'sına koşuyor...Bir müddet sonraAskerlerin yüzlerinde gülümsemeSubayların yüzünde gevşeme"Başardık"İhtiyar kadınlar bakraçlarda ayran döğdüTepeden tırnağa toza bulanmışSüvariler içinUzaklarda bir yerlerde bir kuş öttü.Yanık bir türkü duyuldu.Allı turnam bizim ele varırsan...Ki ben varamaz isem eğer bir dahaSelam söyle Vay gülüm gülümKırıldı kolum...(30 Ağustos dolayısıyla kahramanların anısına...)