Sonbaharda,Kimsecikler yokken sokaklardave yağmur şehrin caddelerini yıkarkenAmansız, iflah olmaz bir hastalık gibiiçimden söküp atamadığım yokluğunlaSeni bekliyor olacağım Sen pencerendeki buharı sileceksinUmarsız tasasız kaygısızBen ıslanan toprağın kokusunu çekeceğim içimeBir martının tiz çığlığı duyulacakGök gürleyecek aniden ve benSeni bekliyor olacağım BiliyorumBekleyişim umutsuzdurAmansızdır kavgamve çaresizdir hastalığımVe senin benden hiç haberin olmamıştırHaberin olmamıştıruykusuz gecelerde kimbilir kaç kezSeni düşünmüşlüğümdenİçimdeki sancıdanKaralanıp bir kenara atılmış yapraklardan