....’’Birlikte olduğu erkekleri nasıl kullandığını,parasını nasıl yediğini anlatan kadın ne kadar aşağılıksa,birlikte olduğu kadının detaylı haritasını içki maslarına yatıran erkekte en az onun kadar sefil değil midir.... ?’’

 

Diyor ; İclal Aydın kitabındaki bir paragrafta....Bu cümleyi tekrar tekrar kaç kez okudum bilmiyorum...Ne kadar da doğru bir cümle dedim kendime ..Keza bilmediğimiz yada başımıza gelmeyen bir cümle değildi...Ama her zaman dışardan duyduğumuz sesler sanki beynimizde ilk defa bir dalgalanma yapıyormuş gibi tepki veririz..’’Ne kadar da haklı ‘’ yada ‘’ Ne kadar doğru söyledin’’ ... Bunun gibi bir çok sıralı cümleler aklımızdan gelir geçer...Oysa ki biz zaten birebir bunu yaşamakta ve olumsuz şekilde derslerimizi almaya çalışmaktayızdır zaten..Karşımızdaki insan(!!)ların birgün gelipde madalyonun diğer yüzünü bize hiç ummadığımız anda sunacaklarını hesaba katmayız nedense..Hep bir güvenebilme,inanabilme inancı ile yaklaşırız karşımızdakine..Tüm samimiyetimizi,yüreğimizi koyarız ortaya...Sanarız ki karşımızdaki de bizim gibi...Asla değildir...Her insan aynı kalıp içerisinde yaratılsaydı iyinin ve doğruluğun anlamını nasıl kavrayabilirdik ki..Bazen böyle insan(!!)ları tanıdığıma sevinmiyorda değilim...İlk seferinde ne karakterde olduğunu kavramak hiç de sanıldığı gibi kolay değildir..Hani insan sarrafı denilen kişiler bile benim nazarımda gerçekten bir insan sarrafı değildir..Neden olsun ki..İnsan sarrafı diye tabir ettiğimiz kişide sonuçta bir insan değil midir?...Hata ve yanılma payları yok mudur? Elbetteki vardır...O yüzden bir insanın diğer bir insan için yaptığı ilk yorumlara pek fazla itibar etmiyorum artık...Ön yargılı değilim tabikide...Fakat insan bazen kendi içerisinde bir ön yargıya varmalı...Bunuda olumsuz şekilde yapmalı..Bir düşünsenize kendi içinizden olumsuz düşüncelerle kişiselleştirdiğiniz kişinin zaman içerisinde aslında sizin düşündüğünüz gibi olmadığını,aksine bütün ön yargılarınızı yıkıp geçtiğini anladığınızda duyduğunuz o hazzı,mutluluğu bir düşünün...Tabi bunun mahkemesini kendi içimizden yapmalıyız..

 

Bir hayat sunulsa size ve bütün iç / dış mimarı siz olsanız, ilk neyi inşa ederdiniz ? Keşke der gibi bir tebbessümle gözlerinizin güldüğünden eminim...Çünkü aynı gülümse benim gözlerimde de var...Kim istemezki böyle mucizevi bir imkanı...Kendi hayatınızı kendiniz inşa ediyorsunuz...Olumsuzluklara yer vermeyeceğiniz bir hayat olacaktır elbette...Bir çoğumuzun aklından bu geçiriyordur...Ama olumsuzluklar olmayınca hayatın tadını,mutluluğun zevkini nasıl çıkartacağız..? Bence biraz olumsuzluk serpmeli bu inşaatın yükselen katına...Kötüyü görmeden iyinin kıymeti nasıl anlaşılamıyorsa bu da bunun gibi bişeydir sonuçta...Bir söz vardı yanlış hatırlamıyorsam ‘’ Allah fakire önce eşeğini kaybettirir sonrada buldurup,sevindirimiş ‘’ Sanırım bunun gibi bişeydi...Mutluluk bunun neresinde gizli...? Özünde...O insan için eşeği çok kıymetli demekki..Belkide bütün rızkını onunla kazanmaktadır...Elinden kaybedince, tattığı mutsuzluğu,üzüntüyü ve akabininde bulduğunda eşeğini, yaşadığı mutluğu duyduğu sevinci bir an olsun düşünsenize...Bu söz çok eskiye dayanmakta..Şimdi eşeğim yokki kaybedince üzüleyim bulunca sevineyim diyebiliriz...Peki o zaman sağlığınızın bozulduğunu bir düşünün ( Allah korusun)..Sadece sizi değil sizi seven çevrenizdeki diğer insanlarıda çok üzecektir bu durum..Sonra aniden derdi veren Rabbim şifayıda verdiğinde yaşadığınız mutluluğu unutabilir misiniz hayatınız boyunca...Asla unutamazsınız ve o anın kıymetini daha iyi bilirsiniz..Bu yüzden bu inşaa edeceğimiz hayata biraz olumsuzlukta ekleyelimki hayatın tadı çıksın değil mi...

 

Dünya üzerindeki milyarlarca insan..Çeşit çeşit...Renk renk..Hiç kimse birbirine benzememkete...Ne görünüm açısından nede huy/karakter açısından...İyisi-kötüsü,güzeli-çirkini,kişilkli-kişiliksizi,vicdanlı-vicdansızı...Milyarlarca insan nesli...Milyarların içerisinden bir tanesi gelip çarpıyor hayatınıza..Belkide telafisi olmayan bir hasara neden oluyor...O zaman diğer insanlara karşıda bir savunma içgüdüsüne kapılıyorsunuz...Her an böyle bir kazanın tekrarının olmayacağını kim garanti verebilirki..Kaldıki ne kadar savunmaya geçerseniz geçin kazanın tekrarı mümkündür...Sonuçta insanız ve yanılma/hata paylarımız sandığımızdan çok daha yüksek..Bu kazaya sebep olan kişiler genlede kişlik bozuklukları ve bir kişilik çatışması içerisindedir..Mümkün olduğu kadarda maskelerini düşürmemeye çalışırlar...Çok iyi rol yapıp sizi çok iyi kandırabilirler..Dürüstlük abidesi sanırsınız ilk başta..Evet çok iyi rol yapabildiğini söylemiştik zaten...Çevresindeki herkes onun gibilerinin neslinin tükendiğini düşünürler...Evet aslında bir konuda haklıdırlar..Onlar gibilerinin nesli gerçekten tükenmekte...Bu kadar iyi derecede kişiliksiz olabilmezk bir meziyettir ayrıca...Almadan vermeyi prensip edimişlerdir kendilerince...Ne kadar iyi niyetlilerdir değil mi...Ya tabii....Karakterleri su yüzüne çıkmaya başladığında tavsiyem size yamacında gezinmeyiniz...Çirkeflikleri her an üzerinize bulaşabilir çünkü...Saygı yoksunu insanlardır bu zamanlarda...O övgülere boğdunuz insan (!) bir anda yaratık oluverip sizi boğmaya kalkar...Kaybedişlerinde asla kendi hatalarını görmezler...Kaybettiklerinde ise kabullenmeyi beceremezler...Kaybedişlerinin ardından çamur at izi kalsın politikasını çok iyi uygularlar...Eğer gerçek yüzünü fark edip kendinizi kurtarabildiyseniz ne mutlu size..Yoksa vampir gibidirler..Önce kanınızı emmeye başlarlar...Sonra kanınız zehirlemeye...

 

 

Gece Yağmuru