Ölümün Gölgesinde...
Yakar bu sevda ateşi sönmek bilmeyen yüreğimi,
Unutulmaya yüz tutmuş şehirde ..
Her söz her göz bir ok gibi saplanır,
Saplanırda kimseler görmez derinden akan,
Durmak bilmeyen kanı...
Biz ki sevdayı en derinden yaşadık,
Belki çocuk masumluğunda,
Belkide iblisin gölgesinde...
Bir tutam umutla doyurduk karnımızı,
Aç kalmasın diye yüreklerimiz...
Adına yaşamak dedik...
Yaşamak ama saygınlığın en üst seviyesinde...
Çizgilerimizi hiç aşmadık,
Sınırlarımızı bildik,
Haram denilen o lokmayı boğazımızdan geçirmedik...
Mutluluğumuza şart koşmadık,
Hudutların ötesinde ellerimizi kavuşturmayı da bildik...
Biz ki sevdayı en güzel zamanında yaşadık,
Belki vakitsiz yağan bir yağmurun ıslaklığında,
Belkide tam zamanında açan gökkuşağının çerçevesinde..
İnce bir örtü ile örttük yüreklerimizi,
Üşümesin diye göz bebeklerimiz..
Adına yaşamak dedik...
Yaşamak ama sevgi içerisinde,
Kin tutmayı yok saydık,
İhanetlerin zirvesinde bile...
Kaldı ki sana hiç ihanet etmemişken...
Biz ki sevdayı bir solukta yaşadık,
Belki ilk nefeste tükettik,
Belkide son nefesimizde birlikte olacaktık..
Bir parça aşk ile besledik açan gülleri...
Solup ziyan olmasınlar diye yad ellerde..
Biz ki doğan güneşi yok saydık ,
Geceleri yıldızların ihtişamında...
Bir dilek senin için,
Bir dilekde yine senin için tutmuş,
Ve kendimi yok saymışken yalan dünyada...
Biz ki sevmeyi çok iyi bildik...
Sevdaların ötesinde yüreğimize çok iyi sahip çıktık...
Bizki sevdamız bitince kin tutmadık ,
Bir zamanlar gözyaşı döktüğümüz yüreklere,
Sırt çevirmedik başımızı yasladığımız omza,
Bir çift göze kin kusmadık,
Dilimizle zehirler saçmadık sevdiğimizin yüreğine...
Biz ki sevmeyi de ölmeyi de çok iyi bildik..
Ölümün gölgesinde bile sevdamıza kurşun sıkmadık...
Gece Yağmuru
2 Yorum
Önerilen Yorumlar