adam fısıldadı :

-Rabbim konus benimle,

Ve bir kus cıvıldadı agaçta.

Ama adam duymadı.

Sonra adam bagirdi:

-rabbim konus benimle!

Ve gökyüzünde bir simsek çaktı.

Ama adam dinlemedi onu.

Adam etrafına bakındı ve

-Rabbim , seni görmeme izin ver dedi.

Ve bir yıldız parladı gökyüzünde.

Ama adam farkına varmadı.

Ve yüksek sesle haykırdı:

-Rabbim bana bir mucize göster!

Ve bir bebek dogdu bir yerlerde .

Ama adam bunu bilemedi .

Sonra çaresizlik içinde sızlandı:

_Dokun bana Rabbim ve burada olduğunu göster ve anlamamı sagla, ne olur….

Bir kelebek kondu omzuna .

Ve adam kelebeği , elinin tersiyle uzaklaştırdı…”

Bir de perdenin arkasını görenin söyledikleri:

“ – hiçbir kelebeğin kanatlarında uçtun mu portakal ağaçlarının arasından?

Ya da bir balığın gözleri ile gördün mü deniz altının muhteşem

saltanatını ?

Bir anne kunduzun yavrusuna olan şefkatini hissettin mi?

Onun gibi hissettin mi yavrusunu yitiren bir leoparın üzüntülü

telasını?

Sevdin mi hiç , korkulacak , kaçılacak , hayvanların diyarını?

Mesela , bir yılanın da duygularının olabildiği ,

Veya kurbağanın da sevgiden bir payı oldugu aklına geldi mi,

Küçücük böcekleri göz zevkini bozuyor diye acımasızca ezerken

…. Hiç onlarında bir ailesi olduğunu ve canları yanarken çığlık

attıklarını duyabildin mi, hissedebildin mi?

Dahası….

Bütün bu harikulade yaratıkların , sadece ve sadece senin , evet

senin için yaratıldıklarını biliyor muydun?

Bildiğin için mi acımasız ve katısın ?....

Gücünün yetebildiğine karşı zalim mi olursun , sen ey zavallı

insanoğlu?