Elveda 35 Yılım

Hani bazı anlar vardır.

İçimizde korkular canlanır.

Yürek coşkunun yerini,

Kaygılara bırakır.

Soruşturmalar başlar.

Gerçekleşmeyen hedefler,

Ön plana çıkar.

Ben de şimdi soruyorum;

Hayat bana ne vermişti?

Aynalara bakmaya korkuyorum.

Oysa çocukken hayallerim vardı.

Balonlarla semalarda uçar,

Gökkuşağından kayarken,

Kuşlarla yarışırdım.

Masallardaki peri kızı olur,

Hastaları iyileştirir,

Yetimlere yuva olurdum..

Sihirli değneğime dokunup,

İnsanlara mutluluk dağıtırdım.

Vefasızlığı, acı gerçekleri,

Hayat bana gaddarca öğretti.

Bahçemde filizlenen tomurcuklar,

İhanet kasırgalarında can verdi.

Kayan yıldızların sırtında götürdüğü,

Ertelendikce darbe yiyen düşlerimdi.

Bıçak sırtı çaresizlik, boynumdaki hükümle,

Yalnızlığımın soğuk mahzenlerinde,

Sıcak özlemlerimi, idama mahkum etti.

Ölü aşklar sevgilim, geceler ölümsüz yarim oldu.

Yıllanmış bekleyişler haince sardı şafakları,

Naçar yüreğin öfkesi, benliğimde yıktı surları.

Yaşanmamış sevdalar gecelere dizildikce,

Feryat girdapları, ruhumdaki dünyayı yuttu.

Gözlerimden akan yaşlar göle dönerken,

Kalbime zincirlenen sancılar, bayram etti.

Masum çocuklar yarının şarkısını söylerken,

Kaybolmuş kavuşmalara yandım.

Yüreğimin sesinde, sessizliği taşıdım,

Hayallerimdeyse, bugünün çığlığını.

Mavilere doyurduğum umutlarla,

Ömrümün yarısı boşa gitti.

Ne dünya düzeldi,

Ne de bahar geldi.

Geriye ne kaldı?

Bugün doğum günüm,

Ve ben korkuyorum,

Aynalara bakamıyorum.

İçimdeki çocuğu göreceğim.

Ona ne diyeceğim?

Ertelenmişliklerin bedelini ödüyorum,

Yeni yılda her şey düzelecek, diyemiyorum.

Acıyla geçen yılların,

Kalbimde söndüremediği,

Sevgi pırıltım,

Tek ışığım.

Elveda,

35 yılım..!

Nigar Yıldız