Er geç beni affedeceksin!

Affedeceksin.Sevgin seni oraya götürecek

düşe kalka ilerleyeceğin yollarda,taşlar kanatacak ayaklarını,ıssız karanlık ormanlardan geçeceksin yapayalnız.Sonra bir bataklık başlayacak gözünün alabildiğine.Omuzlarına kadar yapışkan çamurlara saplanacaksın.Durmadan yağmur yağacak üstüne,iliklerine kadar ıslanacaksın,üşüyeceksin.Ahtapot elleri gibi uzun,pis sarmaşıklar dolanacak ayak bileklerine.Dört yanın da kara bataklık kuşları dönecek çığlık çığlığa.

geçmiş zamanı düşüneceksin,o bir daha yaşanılmaz günleri,geceleri düşüneceksin.

Bataklık bittiği yerde zifiri koyu bir karanlık başlayacak geçmiş gecelere benzeyen.Yürüyeceksin,ağır agır ilerleyeceksin zamanın ve gecenin ortasında.Keskin bir rüzgar çıkacak,merhametsiz kırbaçlar gibi parçalayacak yüzünü

Sonra bir dağ yamacına varacaksın,bitkin ve perişan...uzaklarda cılız bir ışık göreceksin,sen yaklaştıkça büyüyecek,sıcak kollarıyla saracak seni.Fakat sen o ışığın olduğu yere hiç bir zaman varamayacaksın, ve bu gerçeği anladığın anda yıkılacaksın,korku ve ümitsizlik saracak yüreğini,ağlayacaksın.

İşte o zaman beni düşüneceksin,çektiklerimi ,senin için katlandığım şeyleri düşüneceksin.Bulutlar dağılacak.Seni nasıl sevdiği mi nasıl yücelttiği mi, nasıl o erişilmez ışık haline getirdiği mi birer birer anlayacaksın

Onun için beni affet demeyeceğim sana er geç anlayacak ve affedeceksin BUNU BİLİYORUM

Karşılaşmamız kaderdi belki ama çektiğim çiledir,beni sana yaklaştıran o korkunç ümitsizlikler,büyük çaresizliklerdir. ACILARIMIZI YİTİRMEYELİM.