GÖKKUŞAĞI

Bir gün renkler arasında tartışma çıkmış. Kendini üstün gören renkler, üstün buldukları yönlerini göstererek en önemli olduklarını anlatmaya çalışıyorlarmış.

MAVİ: Ben huzur verici bir rengim, insanlar gökyüzüne baktıklarında yada denize baktıklarında beni görürler ve huzur bulurlar. İnsanların yaşama amacıda huzurdur. O açıdan ben en önemli rengim.

SARI: Ben sıcaklığım Güneşin rengi benim, insanları ısıtırım. Benim gücüm olmasa insanlar soğuktan donar.

KIRMIZI: Hayat demek ben demek, çünkü ben insanların damarlarındaki kanın rengiyim. Aşkın, tutkunun, cesaretin rengiyim. Sizde kim oluyorsunuz?

YEŞİL: Etrafınıza baksanıza; çimler yeşil, yapraklar yeşil, umutlar yeşil. Ben umudun rengiyim umut olmazsa insanlar yaşayamaz, hiç boşuna kendinizi kandırmayın demiş.

TURUNCU: Güneşin doğuşu ve batışı benim rengimdir. Ben sağlık rengiyim aynı zamanda;vitaminlerin rengi benim.Portakal, mandalin, havuç benim rengimdir.

MOR:Hepiniz yanılıyorsunuz. Ben gücün, otoritenin rengiyim.Krallar, asiller hep beni seçti.

Bu şekilde kavga ederlerken birden şiddetli bir gök gürültüsü duyulmuştur.Yağan yağmura eşlik eden bir ses renklere çıkışarak "sizi kendini beğenmiş budala renkler.Hiç biriniz birbirinizden üstün değilsiniz;ama hepiniz birbirinizden farklısınız.Hepinizin önemi ve gücü var.Bundan sonra her yağmurdan sonra el ele verip yeryüzüne uzanacaksınız, tıpkı bir kuşak gibi.Bu rengarenk kuşağı gören insanoğlu gözlerini sizden ayırtamayacak, baktıkça doyamayacak ve huzur bulacak.Adınızda Gökkuşağı olacak!" demiş