Bir bütün ' var ve yok '

Rıhtımları var kalbimin ve bekleme salonları. Ya bir bekleyiş yada bir ayrılık var hep hayatımda. Onların ortak noktası kavuşma sevinci ve ayrılma hüznü ise hep iç içe, hep aynı noktada ve hep aynı durağanlıkta. Her şey ya var ya yok, ya da öyle olması gerekir hayatta. Oysa benim kaimde yokluğun keskin çizgisinde varlığa dair çıkarımlar var an be an yansıyan. Sadece bir illüzyon var yokluğun içinde varlığa dair. Hayat denilen oyunda iki kelam etmek de hep yokluğa düşer baş aktör olarak bu durumda. Ama o hep varlığı hatırlatır; varlık da onu hiç üzmez, katlanır dertlerine, kendini fark etmesini bekler, aslında ne kadar yakın olduklarını hatırlatmak ister yokluğa. Çünkü keskin çizgisinde bıçak sırtı yaşamlarımızın varlıkla yokluk bir bütünlüktür, asla kopmayan ve birinin yokluğu diğerini anlamsız kılan...