Sonunda katil oldum.. Öldürdüm karıyı.. Bu mektubu da yazıyorum ki
bunalımdan çıkamaz intihar edersem beni anlayan birileri olur belki... Bakın
karıyı neden öldürdüm anlatayım.. Herşey 2 yıl önce bu mahalleye, daha
doğrusu apartmana taşınmamızla başladı... Karım yeni komşular edindi..
Altımız üstümüz geveze kadınlarla doldu, gelgitler günler münler başladı
bilirsiniz işte muhabbeti.. Bir gün alışveriş yaptım eve döndüm. Elimde bir
torba dolusu erzak Zaten trafik yüzünden burnumdan soluyoru
Aşağıdaki yazıyı paylaşmak istedim.Okuduğum kitaptan alıntıdır...Aslında aşağıdakı bu yazıyı günlük hayatımıza uyarladığımızda çok şeyler çıkıyor...
Bir kasabada yaşayan bir mimarın portresini yapmak üzere tutulan bir ressam vardır.Ressam çok heyecanlıdır.Kendini çok iyi hissetmektedir;çünkü bu aldığı ilk bğyğk iştir.Aldığı işi kutlamak ve bir kadeh şarabın tadını çıkarmak için en sevdiği lokantaya gider.Orada oturup içkisini yudumlarken,yan masanın sandalyelerinden birinin üzerinde duran
Bu hikayeyi okuduğum şu saatlerde gözyaşlarım dökülüyordu. Zaten bahane arıyordum kaç gündür ağlamak için ve bu bahanem oldu.Son günlerde nedensizce haykırmak ve ağlamak istiyorum.Bu hikayeyi sizinlede paylaşmak istedim.
Kalbimin hiç tanımadığı duyguları daha yeni yeni hissetmeye başladığı dönemlerdi.Çevremde birsürü erkek ve kız arkadaşlarım vardı ama bir gariplik vardı.
Mutlu değildim sanki aradığım başka birşeydi.Her akşam eve gelir odama çekilir ağlardım .Ne oluyordu bana anlamıyordu
Sevgi ve saygı duyduğum Radya-m bu blog senin için açıldı.Evet yanliş duymadın senin sayende açıldı.Hatırlıyor musun yolda ben sana ''korkuyorum ne yazacağımı bilemiyorum ''demiştim.Ve sen bana ''ya sercan sen yazmaya bir başla sonra alışıyorsun yazmaktan korkmuyorsun'' demiştin.Açıp açmamakta tereddüt ettim ve karar verdim yazmaya-yazmaya başlamaya.
Ben en küçük şeyden bile zevk alacak bir yapım var.Değerini vermeyide bilirim.Düşünüyorumda ablam gelip beni aldın,beni evime kadar göt
