60'lı 80'li yıllarda ana babalar korkarmış çocuklarının siyasete karışmasından. Ülkesinin geleceği için söylediği en masum söz bile telaşlandırırmış onları. Şimdi çok şükür bütün gençlik bunların uzağındayız. Lise 2 öğrencisiyim ve emin olun dudaklarımızdan siyasi hiçbir fikir çıkmıyor! Peki daha mı iyi? Gençlik her fikirle uzlaşmayı dinlemeyi saygıyı öğrendiği için mi bu dert yok ortalıkta? Bence hayır! Dünya öyle bir tarafa dönüyor ki genç akıllar dağılmış durumda. Birşey düşünemiyoruz ki tartışalım! Tenefüslerdeki muhabbetleri, okul harici sohbetleri büyüklerimiz bir dinlese ve azıcık endişe duysa... O kadar küçültülmüş bir dünyada yaşıyoruz ki. Hiç değişmiyor konumuz! İpodlar, hit müzik listeleri, en ileri markalar.... Bunların arasına hiç mi yerleşemez birkaç gelecekle ilgili fikir! Önünde en uzun ömür olan bizler en suskunuz. Çoğunluğumuzun gelecekle ilgili hayali kariyer yapıp Amerika'ya göçmek! O kadar ortaklaşa ki fikrimiz imkanı yok çıkmaz bir tartışma, kavga. Korkmayın...
Bazen geçmiş siyasi tarihimize ilgi duyuyoruz, öğrenmek istiyoruz ama ne mümkün?! Henüz daha bitiremedik bir Osmanlı tarihini. En fazla 1938'e kadar gelebiliyoruz. Sonrası? Düşünmeyin evladım zihninize zararlı fikirler üşüşür. Düşünmeyen sormayan tarihsiz ve talihsiz gençler yığını olduk. Genç nice insanımızı kaybettik hepsi siyasetçilerin oyununa geldi deniyor, biz bu tür oyunlardan ne derece korunuyoruz? Bunun yolu bizleri aldatıcı renklerle dolu bir küresel dünyaya sıkıştırıp kaçmak mı? Bu ülkenin umudu sizsiniz deniyor. Ne güzel... Ama kendimizi geliştirmek, fikirlerimizi oluşturmak için 40 lı yaşlara mı gelmeyi beklemeli. Geleceğin siyaset bilimcileri, politikacıları uyuyarak mı büyüyecek? Biz yakın tarihimizi anlamak, sorgulamayı öğrenmek istiyoruz. Siyasetten ürkütmeyin bizi! Doğru, ahlaklı siyasetçileri yetiştirmeyi ertelemeyin....
