Ya Sev Ya Terket

Atmışlı yıllarda Vietnam savaşına karşı protestoların başladığı sıralarda Amerika’nın sağı bir devinim yaratmıştu: Love it or leave it (ya sev ya terket). Belki bu deyim daha önce de vardı fakat ben ilk kez o zaman duymuştum. Hemen hemen her protesto yürüyüşünde “love it or leave it” sloganları sık sık duyulurdu. Gün geçtikçe Vietnam savaşı sağda bile cazibesini kaybetmiş ve “love it or leave it” deyimi, bana göre, hak ettiği yere, tarihin çöplüğüne gömülmüştü.

Bu deyimin Amerika’da tarihe kavuştuğunun sevincini tam çıkartamadan, yetmişli yılların ortasında yaptığım bir Türkiye ziyaretinde, terimin türkçe’siyle karşılaşınca sürpriz olmuştum. Ülkemizin halkı bu terimin zararını, Amerika’ya bakarak, öğrenmemiş miydi?

Bu terimin Türkiye’de hala çok sık kullanılması ve Amerika’da da terimin yeni versiyonlarının icadı şaşkınlığımı bir kat daha artırmıştır. Bu terim, Amerika’da, özellikle onbir Eylülden sonra, kendini değiştirmiş ve kulağa kaba gelen “love it or leave it” şimdi başka şekillere bürünmüştür. Örneğin Irak istilasına “terörle mücalele” demek, ceket yakalarına Amerikan bayraklı rozetler takmak, Amerika’yı tarihin en şerefli ülkesi olarak görmek “love it or leave it” teriminin yeni şekilleridir.

Türkiye’de bile “ya sev ya terket” artık değişik şekillerde dile getirilmektedir. Türkiye’ye en küçük eleştiriyi yönelteni “vatan haini” olarak damgalamak, ülkemizin bazan güzellikleri yerine sorunlarından bahsedenleri “Türk düşmanı” olarak görmek, kendi inancımızla bağdaşmayan (özellikle dini konularda) her düşünceyi “hakaret” olarak algılamak “ya sev ya terket” teriminin yeni biçimleridir.

Bana göre, Amerika prestijinin dünyada dibe vurmasının nedenlerinden biri “love it or leave it” mentalitesidir. “Love it or leave it,” bu ülkenin giriştiği herşeyin mükemmel olduğunu iddia eden bir deyim olup, mantıkla pek ilgisi yoktur. Bu deyime göre ya Amerika’nın zenci köleliğini seveceksin ya da ülkeyi terk edeceksin Ya Irak işgalini alkışlayacaksın, yada...

Gerçekte, Türkiye dahil, dünyada mükemmel bir ülke yoktur. İnsanların kurduğu her sistemin problemleri vardır. Bu problemleri görmemezlikten gelmek (yorganın altına atmak), bence ülke sevgisinin değil, cahilliğin bir belirtisidir. Bir ülkenin problemleri “ya sev veya terket” naraları atarak çözülemez. Hiçbir mantığa dayanmayan sloganlarla bir yere gidilemeyeceğinin en iyi örneği Hitler’in Almanya’sıdır. Eğer “ya sev ya terket” terimi işe yarasaydı, bugün belkide dünyanın büyük bir bölümü Nazi marşları ile uygun adım yürüyecekti.

Dolayısıyla, bir yandan Ermeni soykırımı olmamıştır diyen kişiyi cezalandıran Fransız ve İsviçre kanunlarını saçma bulup, öbür yandan, bizim düşüncelerimizle bağdaşmayan kişileri, örneğin Orhan Pamuk gibi, yargılamaktan vaz geçmemiz gerek. Eminimki Orhan Pamuk ülkesini en az bizim kadar sevmektedir. Esasında Orhan Pamuk ve onun gibilerinin düşündüklerini özgürce söyleyebilmeleri, ülkemize zarardan çok, yarar getirecektir, çünkü Türkiye’nin “çok seslilikten” korkmadığını gösterecektir. Orhan Pamuk’un yargılanacağı haberi gelmeden önce, bir Amerika’lı arkadaş, Türkiye’nin demokraside bu kadar ilerlediğini bilmiyordum demişti. Bizim yerel gazete de bile çıkan yargılama haberini okuduktan sonra, arkadaşım fikrini değiştirdi mi, bilmiyorum.

Kendinden emin bir toplumun eleştiriden korkmaması gerek. Vietnam savaşı sırasında Amerikan gençliği kormadan, “love it or leave it” sloganlarına rağmen, ülkeyi savaş çıkmazından çıkartmıştır. Şu anda Irak savaşı gündemdedir. Bu savaşa karşı olanlara, ki belki Amerika’nın yarısından fazladır, “love it leave it” demenin saçmalığını kabul ediyorsak, Türkiye’de de “ya sev ya terket” terimini kullanmanın doğru olmadığını görmemiz gerekmektedir. Bir yurttaşın ülke sevgisini anlamsız parolalarla ölçmek, sevgi değil nefretin bir belirtisidir.

Benim için Türkiye eşsiz bir ülkedir. Biz diasporadaki Türkler, her fırsatta ülkemizi en olumlu yönleriyle tanıtır, ülkemizin tarihini, insanını, kültürünü severek anlatırız. Gerektiğinde ülkemizin eksikliklerini de kabullenir, onları da ele alacağımızı iletiriz ve dolayısıyla inanılırız. Bizim amacımız “love it or leave it” parolasıyla yaşamlarını yönlendirenlere seslenmek değildir. Zaten onlar Amerika’nın yüzde yüz mükemmelliğine inanmış, dünyada Amerikalı dışında saygı değer başkalarının olacağını görmeyecek kadar ufukları dar kişilerdir. Ümidimiz, bizim de aynı yola sapmamamızdır.

Yorum eklemek istiyorsanız, lütfen buraya tıklayınız...
 

Hicri Köroğlu