Michelle Obama'nın yeni kitabının mesajı tanıdık ama çok gerekli

[™ Admin]

Michelle Obama'nın yeni kitabının mesajı tanıdık ama çok gerekli

Michelle Obama'nın 2018 anı kitabı "Becoming" bir fenomendi: Satış rekorları kırdı ve eski First Lady'yi yepyeni bir ünlüye dönüştürdü. Devamında, Obama sıkıntıların üstesinden nasıl geldiğine dair başka bir ilham verici kitap yazmayı planlamıştı. Ancak pandeminin belirsizliği ve kargaşası, Siyahların polis tarafından devam eden cinayetleri, Asyalılara ve LGBTQ topluluğu üyelerine karşı işlenen suçlar ve 6 Ocak 2021'de Kongre Binası'na yapılan saldırı, erişimini genişletti ve farklı bir yol talep etti.

Sonuç, "Taşıdığımız Işık: Belirsiz Zamanların Üstesinden Gelmek". Başlık, kişinin kendi ışığını tanımasının ve onun tarafından güçlenmenin önemine atıfta bulunuyor. Kitap, kısmen hayranlarının sorularından ortaya çıktı ve Obama tüm cevaplara sahip olmadığını hemen kabul etse de, "araç çantasını", kendi kendinden şüphe duymasını ve endişelerini yönetmek için kullandığı teknikleri ve stratejileri sunabilir. havada asılı duran kinizme ve düşük dereceli depresyona karşı koruma.

Stratejileri, aile ve arkadaşların desteğinden (özellikle Mutfak Masası dediği bir grup kadın) pandemi sırasında edindiği örgü örme gibi hobilere kadar uzanıyor. "Küçük eylemlerin gücüne, küçük jestlere, sıfırlamak ve geri yüklemek için kendinize izin verebileceğiniz küçük yollara" odaklanmasını sağlar.

Yeniden teyit etse de, tavsiye çığır açıcı değil. Kitabı özel kılan şey, "Oluş"un bazı bölümleri üzerine inşa edilmiş olmasıdır ve Obama, hayatındaki en önemli anları kullanarak, ne zaman cesurluğa, yiğitliğe ve cesarete güvenmesi gerektiğini göstermek için akıl hocası ve rehber olarak hizmet ediyor. Chicago'nun Güney Öklid Bulvarı'ndaki ikinci kat dairesini, "muhafızlarla çevrili 132 odalı bir saray" olarak tanımladığı Ivy League'e.

Çok sevdiği babası III. "Meydan okuma ve değişimin içinde dik durmak" dediği şey bu.

Michelle Obama, yeni anılarını açıklarken hikayesini samimi bir şekilde paylaşıyor
"Rahatça korkmayı" öğrenmeyi - korkuyu engellemek yerine yönlendirmek için kullanmayı - ve kampanyasını başlatıp başlatmama konusunda son sözü ona teklif ettiği için endişelerinin kocası Barack Obama'nın cumhurbaşkanlığına adaylığını nasıl engelleyebileceğini yazıyor. . "Korkumla tarihin akışını değiştirebileceğimi düşünmek garip," diye açıklıyor.

Olağanüstü yeteneklerine ve başarılarına rağmen, Obama görünüşü hakkında endişelendiğini kabul ediyor; "kızgın Siyah kadın" etiketini indirgeyici bulur; ve hala dırdırcı bir soru tarafından takip ediliyor: "Yeterince iyi miyim?", özellikle heteroseksüel Beyaz erkekliği sayısız farklılığımıza tercih eden alanlarda. Babası ona sık sık, "Kendini iyi hissediyorsan kimse seni kötü hissettiremez" derdi. Buna şöyle yanıt veriyor: “Babamın özdeyişini kendi hayatıma daha tam olarak sindirmem yıllarımı aldı. Yavaş yavaş kendime güvenimi kazandım, nöbetler ve başlangıçlar halinde. Farklılığımı gururla taşımayı ancak yavaş yavaş öğrendim.”

Bu zeminin çoğu, özellikle "Oluş" kitabını okuyan herkes için tanıdık gelebilir. (Aslında, yeni kitap, lisedeki rehberlik danışmanının Princeton malzemesi olmadığını söylemesi gibi, selefinden anekdotlarla serpiştirilmiş.) Kitabın daha şaşırtıcı ve dinamik pasajları siyasi cephede ortaya çıkıyor.

Kim biliyordu? an, Denver'daki 2008 Demokratik Ulusal Kongresi sırasındaki ilk konuşmasına odaklanıyor. Kardeşi Craig Robinson tarafından tanıtıldıktan sonra canlı bir konuşma yapmaya hazırlanan Pepsi Center'da sahneye çıktı ve iki teleprompterden birinin çalışmadığını fark etti. Konuşmasını ezberlediği için mutluydu. O an önemli bir dersi netleştirdi: Daima hazırlıklı olun. (Kongreye bir Chicago Tribune köşe yazarı olarak katıldım ve onun ne kadar dengeli ve soğukkanlı olduğunu hatırlıyorum.)

Obama, eski başkan Donald Trump'a olan öfkesi ve hüsranı ile pandemiyi ve Kongre Binası'na yapılan saldırıyı ele alma biçimi konusunda geri durmuyor. 2016 seçimlerinden sonra hissettiği üzüntüden ve pek çok Amerikalının Trump'ı kocası için bir tür düzeltici olarak gördüğü gerçeğinden bahsediyor. Obama yıllarının bir anlam ifade edip etmediğini sordu:

"Hala acıyor. Kocamın yerine geçen adamın açıkça ve özür dilemeden etnik hakaretler kullandığını, bencilliği ve nefreti bir şekilde kabul edilebilir kıldığını, beyaz üstünlükçüleri kınamayı veya ırksal adalet için gösteri yapan insanları desteklemeyi reddettiğini duymak beni derinden sarstı. Farklılıktan sanki bir tehditmiş gibi bahsettiğini duymak beni şok etti” diye yazıyor.

En sevdiğim bölümlerden biri, sayfada her göründüğünde beni gülümseten, saçma sapan, açık sözlü bir ana reisi olarak benim için tamamen tanınan, Obama'nın annesi Marian Robinson hakkında. Hepimiz Bayan Robinson'ın Beyaz Saray'a taşınmaya hevesli olmadığını ve ihtişamı ve durumu hafife aldığını biliyoruz. Ancak burada yeni olan şey, Robinson'ın o zamanlar anaokulu öğrencisi olan kızını nasıl yetkin ve korkusuz olunacağını öğrensin diye okula bir buçuk blok yürümek zorunda bıraktığına dair harika bir hikaye. (Bayan Robinson bahçeden seyretti.)

Obama annesi hakkında "Sunduğu şey perspektif ve mevcudiyet" diye yazıyor. "O, ilgili bir dinleyici, korkumu hızla odanın arkasına atabilen veya biraz 'fazladan' endişelendiğimde beni dizginleyebilen biri."

Obama ayrıca hikayelerimizi paylaşmanın gücünden bahsediyor. Yıllarca onunla yakın bir şekilde çalıştıktan sonra bir sırrı ifşa etmek için bir toplantı düzenleyen kişisel asistanı Chynna hakkında bir tane eklemesi çok önemli: Chynna'nın babası hapiste yatmıştı. Obama, bunun işi veya ilişkileri üzerinde hiçbir etkisi olmadığına dair ona güvence verdi. "Chynna için, hikayesinin bu bölümünü anlatmak bir tür yükten kurtulmak oldu," diye yazıyor. "Bir şey olursa, ona olan saygımı derinleştirdi."

Kitap boyunca Obama, öğretilebilir anlar veya dayanıklılık ve kararlılık örnekleri olarak hizmet etmek için diğer ünlülerle ilgili kısa öyküler kullanıyor: Lin-Manuel Miranda, performans öncesi korkunun nasıl "roket yakıtı" olarak kullanılabileceği üzerine, şair Amanda Gorman, engellerin üstesinden gelme üzerine, Yüksek Mahkeme Yargıç Ketanji Brown Jackson, "kendisi ile başkalarının yargısı arasında zihinsel bir duvar" inşa etmesi üzerine.

Elbette, sözleri ilham verici, ancak "Oluş" kitabını veya anı/kendi kendine yardım alanında herhangi bir sayıda kitap okumuş olan herkes içgörüleri tanıyacaktır. Obama kesinlikle onları iyi tanıyor. O ve ben Chicago'nun Güney Yakası'nda farklı mahallelerde büyümüş olsak da, genç Siyah kızlar olmamız sayesinde, daha kelimeleri bilmeden önce dayanıklılık ve cesaret kavramları konusunda eğitildik.

Komşularım, öğretmenlerim ve ailem, özellikle de şehir merkezindeki bir cam şirketinde bibloları temizleyen büyükannem, bana zor koşullar karşısında nasıl güçlü ve sebatlı olunacağını öğrettiler. Anneannem derdi ki, “Düşük gelirli insanlar alçak tavanlı olmak zorunda değil.”

Evet, ahenk açısından bu, Michelle Obama'yı tanımlayan mantra olan "Onlar alçaldığında, biz yükseliyoruz" mantrasına benzer. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bu sözler bir eylem çağrısı ve onun yetiştirilme tarzının ve evliliğinin doğal bir sonucuydu: "Aslında tek yaptığım, ailemin uymaya çalıştığı basit bir sloganı paylaşmaktı; başkalarının kendilerininkini kaybettiğini gördüğümüzde dürüstlüğe bağlı kalmamız gerektiğini kendimize hatırlatırdık” diye yazıyor. “İdeallerimizin basitleştirilmesiydi, malzemelerle dolu bir çorba tenceresi, yetiştirilme tarzımızdan topladığımız ve zamanla içimize kaynayan her şey: Doğruyu söyle, başkaları için elinden gelenin en iyisini yap, sert kal. Temelde geçinmek için tarifimiz buydu. ”

Bu kitaptan anladığınız buysa, bu kadarı yeter.

Kaynak: The Washington Post